اَلْبَوَادُ [el-bevâd] (bâ’nın fethiyle) ve اَلْبَيْدُ [el-beyd] (كَيْدٌ [keyd] vezninde) ve اَلْبَيَادُ [el-beyâd] (bâ’nın fethiyle) ve اَلْبُيُودُ [el-buyûd] (قُعُودٌ [ku’ûd] vezninde) ve اَلْبَيْدُودَةُ [el-beydûdet] (حَيْدُودَةٌ [haydûdet] vezninde) Bir kimse munkatı’ olmak vech üzere gitmek ma’nâsınadır ki nâm ve nişânı nâbûd ve nâ-peydâ olmaktan 'ibârettir; yukâlu: بَادَ الرَّجُلُ يَبِيدُ بَوَادًا وَبَيْدًا وَبَيَادًا أَوْ بُيُودًا وَبَيْدُودَةً إِذَا ذَهَبَ وَانْقَطَعَ Usûl-i sâ’irede helâk ile müfesser olup mü’ellifin me’âl-i tefsîri dahi odur. Ve بُيُودٌ [buyûd] Güneş batmak ma’nâsına isti’mâl olunur; yukâlu: بَادَتِ الشَّمْسُ بُيُودًا إِذَا غَرَبَتْ