i. [nûnun tahrîki hâlinde zahir olduğu gibi asıl “ra” sâkin olup mücerret içtima’-i sâkineyn defi için mâ-kabline tebe’an mazmûm okunduğundan, “بورون burun” ve hele “برون burun” yazılması galat-ı fâhiştir] 1. Yüzün ortasında iki kaşın arasında ağzın üstüne denk ve iki yanak ve gözün beyninde uzanan ve tenefüse ve koklamaya yarar iki deliği olan çıkıntılı uzv-ı ma’lûm, enf, bînî. 2. Uç: kalemin burnu, mumun burnunu kesmek. 3. Denizin içine girmiş ve dağlık taşlık kara ucu, re’s: bozburun [alçağına dil derler] 4. mc. Kibir, gurur, nahvet: burnu büyük, mütekebbir

i. [nûnun tahrîki hâlinde zahir olduğu gibi asıl “ra” sâkin olup mücerret içtima’-i sâkineyn defi için mâ-kabline tebe’an mazmûm okunduğundan, “بورون burun” ve hele “برون burun” yazılması galat-ı fâhiştir] 1. Yüzün ortasında iki kaşın arasında ağzın üstüne denk ve iki yanak ve gözün beyninde uzanan ve tenefüse ve koklamaya yarar iki deliği olan çıkıntılı uzv-ı ma’lûm, enf, bînî. 2. Uç: kalemin burnu, mumun burnunu kesmek. 3. Denizin içine girmiş ve dağlık taşlık kara ucu, re’s: bozburun [alçağına dil derler] 4. mc. Kibir, gurur, nahvet: burnu büyük, mütekebbir