iz. ar. cm. burûc. 1. Kale çıkıntısı ve kulesi, tabya. 2. Münferid kale, hisar, kule || h. Semâdan medâr-ı şemsin münkasem olduğu on iki kısmın beheri ki hâvî olduğu subûtun vaziyetiyle bir resim ve şekl-i mahsus gösterip o isimle tesmiye olunmuştur: burc-ı haml, burc-ı sevr, burc-ı mîzân, burc-ı akrep gibi [Avrupa lisanlarındaki burg ve bourg tâbirleri bu lafz-ı Arabîden me’hûzdur]

iz. ar. cm. burûc. 1. Kale çıkıntısı ve kulesi, tabya. 2. Münferid kale, hisar, kule || h. Semâdan medâr-ı şemsin münkasem olduğu on iki kısmın beheri ki hâvî olduğu subûtun vaziyetiyle bir resim ve şekl-i mahsus gösterip o isimle tesmiye olunmuştur: burc-ı haml, burc-ı sevr, burc-ı mîzân, burc-ı akrep gibi [Avrupa lisanlarındaki burg ve bourg tâbirleri bu lafz-ı Arabîden me’hûzdur]

iz. ar. cm. burûc. 1. Kale çıkıntısı ve kulesi, tabya. 2. Münferid kale, hisar, kule || h. Semâdan medâr-ı şemsin münkasem olduğu on iki kısmın beheri ki hâvî olduğu subûtun vaziyetiyle bir resim ve şekl-i mahsus gösterip o isimle tesmiye olunmuştur: burc-ı haml, burc-ı sevr, burc-ı mîzân, burc-ı akrep gibi [Avrupa lisanlarındaki burg ve bourg tâbirleri bu lafz-ı Arabîden me’hûzdur]

Mü’ellif Basâ’ir’de قَصْرٌ [kasr] ile ya’nî köşk ile tefsîr edip ve ma’ânî-i âtiye ondan me’hûz olmak üzere resm eylemiştir: Ez-cümle بَرَجٌ [berec] ki fethateynle, gözün beyâzı sevâdını ihâta eylemekle sevâd burc gibi kalmak ve müttesi’ olmak ma’nâsı ki burc-ı felekî gibi olmak gibi, ke-mâ se-yuzkeru. Kaldı ki burûc-ı felekiyye, felek-i sâminde i’tibâr olunan on iki mevâki’-i mahsûsa-i kevâkibden ‘ibârettir, onda müctemi’ olan kevâkibin hey’et-i ictimâ’iyyelerinden müteşekkil oldukları sûrete muzâf olmuşlardır: burc-ı hamel, burc-ı sevr ü Cevzâ’ gibi. Ve بُرْجٌ [Burc] Esâmîdendir: Burc b. Mushir et-tâ’î şu’arâdandır. Ve بُرْجٌ [Burc] Isfahân kazâsında bir karye adıdır; 'Osmân b. Ahmed eş-Şâ’ir ve kibâr-ı muhaddisînden Ebû Nu’aym’in ashâbından gânim b. Muhammed oradandır. Ve şedîdü’l-berd bir beldenin dahi ismidir. Ve Dimaşk-ı Şâm kazâsında bir mevzi’dir; muhaddisînden 'Abdullâh b. Seleme oradandır. Ve nevâhî-i haleb’de bir kal’a yâhûd bir kazâ ismidir. Mütercim der ki civâr-ı haleb’de maskat-ı re’simiz olan ‘Ayntâb kazâsında vâki’dir, بُرْجُ الرَّصَاصِ [Burcu’r-Rasâs] denmekle ma’rûftur, hâlen eser-i kal’ası mevcûddur; nâhiye başı bir karye olmuştur. Ve بُرْجٌ [Burc] Şâm ülkesinde Bâniyâs ile Markabe beyninde bir mevzi’ adıdır. Ebu’l-Burc kâsım b. hanbel ez-zubyânî lakabıdır ki şâ’ir-i İslâmîdir.

اَلْبُرْجُ [el-burc] (bâ’nın zammı ve râ’nın sükûnuyla) Hisârın bir cânibinde olan yapıya derler, رُكْنٌ [rukn] ma’nâsına.