اَلْبَتُّ [el-bett] (bâ’nın fethi ve tâ’nın teşdîdiyle) Şol taylasâna ya’nî büyük ridâ gibi boyun ve arka şâlına denir ki خَزٌّ [hazz] dedikleri tiftikten ve gayrıdan mensûc ola. Ve خَزٌّ [hazz] Misbâh’ın ve sâ’ir usûlün beyânına göre fi’l-asl bir cânverin ya’nî deniz koyununun ismidir, ba’dehu onun yününden ya’nî tiftiğinden masnû’ şâla ve sûfa ıtlâk olunmuştur. Ve arışı ve argacı ipek olan kumaşa da خَزٌّ [hazz] ıtlâk olunur. Ve ba’zılar خَزٌّ [hazz]ı hilâlî ile beyân eylediler ki arışı ipek ve argacı iplik yâ pamuk ola; yukâlu: جَاءَ وَعَلَيْهِ بَتٌّ أَيْ طَيْلَسَانٌ مِنْ خَزٍّ وَنَحْوِهِ Ve بَتٌّ [Bett] İki feres ismidir. Ve 'Irâk’ta Zâzân kurbünde bir karye adıdır; Ahmed b. 'Alî el-Kâtib el-Bettî ve ‘Osmân el-Fakîh el-Basrî el-Bettî oradandır. Ve بَتٌّ [Bett] Bagdâd kazâsında Ba’kûbâ ile Ebû Herz nâm karye meyânında bir karye adıdır. Ve بَتٌّ [bett] Masdar olur, kesmek ma’nâsınadır; yukâlu: بَتَّ الشَّيْءَ بَتًّا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ وَالثَّانِي إِذَا قَطَعَهُ Ve kesilmek, inkıtâ’ ma’nâsınadır. Bu ma’nâ şârihin beyânına göre garîbdir; ve yukâlu: اَلسَّكْرَانُ لاَ يَبُتُّ بِضَمِّ الْبَاءِ وَلاَ يَبِتُّ بِكَسْرِهَا وَلاَ يُبِتُّ مِنَ اْلإِفْعَالِ أَيْ صَارَ بِحَيْثُ لاَ يَقْطَعُ أَمْرًا Ve بَتٌّ [bett] Değirmeni sol tarafa çevirmek ma’nâsınadır, niteki شَزْرٌ [şezr] sağ tarafa çevirmeğe denir; yukâlu: طَحَنَ بَتًّا أَيِ ابْتَدَأَ فِي اْلإِدَارَةِ بِالْيَسَارِ