اَلْبَرَجُ [el-berec] Gözün beyâzı sevâdını bi’t-tamâm dâ’ire-vâr muhdik ve muhît olmak ma’nâsınadır. Şöyle ki bir cânibe imâle-i çeşm eylese sevâdından aslâ bir nesne gâ’ib olmaya, gûyâ ki sevâdı burc gibi müsevver, kezâlik beyâzı müttesi’ olur; yukâlu: بَرِجَتْ عَيْنُهُ بَرَجًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا كَانَ بَيَاضُهَا مُحْدِقًا بِسَوَادِهَا كُلِّهِ Ve بَرَجٌ [berec] İsm olur, hüsn ü cemâl sâhibi meh-likâ mahbûba denir. Ve âfitâb gibi zâhîr ve rûşen ve ma’lûm nesneye denir. Cem’i أَبْرَاجٌ [ebrâc] gelir, سَبَبٌ [sebeb] ve أَسْبَابٌ [esbâb] gibi. Ve بَرَجٌ [berec] Kezâlik masdar olur, bir kimsenin vüs’at-i ma’îşet sebebiyle tereffüh ve ta’ayyüşü vâsi’ ve firâvân olmak ma’nâsınadır; yukâlu: بَرِجَ الرَّجُلُ بَرَجًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا اتَّسَعَ أَمْرُهُ فِي اْلأَكْلِ وَالشُّرْبِ وَغَيْرِهِمَا