(a. i.) : 1) zulüm. 2) haksızlık. 3) can çekişme. 4) rüzgârın kuvvetle esmesi.

اَلْعَصْفُ [el-'asf] (‘ayn’ın fethi ve sâd’ın sükûnuyla) Henüz gök ekin yaprağına denir, بَقْلُ الزَّرْعِ [baklu’z-zer’] ma’nâsına. Ve kavluhu ta’âlâ: ﴿كَعَصْفٍ مَأْكُولٍ﴾ أَيْ كَزَرْعٍ أُكِلَ حَبُّهُ وَبَقِيَ تِبْنُهُ Ya’nî “Ashâb-ı fîli dânesi yenip hemân samanı kalmış ekin şeklinde kıldı.” أَوْ كَوَرَقٍ أُخِذَ مَا كَانَ فِيهِ وَبَقِيَ هُوَ لاَ حَبَّ فِيهِ Ya’nî “yâhûd dânesi alınıp dânesiz kalmış ekin yaprakları gibi kıldı.” أَوْ كَوَرَقٍ أَكَلَتْهُ الْبَهَائِمُ Ya’nî “behâyim ekl edip kırıntısı kalmış yaprak gibi kıldı.” Ve عَصْفٌ ['asf] Masdar olur, ekini yetişmezden mukaddem biçmek ma’nâsına; yukâlu: عَصَفَ الزَّرْعَ عَصْفًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا جَزَّهُ قَبْلَ أَنْ يُدْرِكَ Ve عَصْفٌ ['asf] ve عُصُوفٌ ['usûf] (قُعُودٌ [ku’ûd] vezninde) Yel pek şiddetli esmek ma’nâsınadır; yukâlu: عَصَفَتِ الرِّيحُ عَصْفًا وَعُصُوفًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا اشْتَدَّتْ Ve emek çekip kesb ü kâr eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: عَصَفَ عِيَالَهُ إِذَا كَسَبَ لَهُمْ Ve bir 'askeri istîsâl eylemek ma’nâsına müsta’meldir ki ma’nâ-yı evvelden me’hûzdur; yukâlu: عَصَفَتْ بِهِمُ الْحَرْبُ إِذَا ذَهَبَتْ بِهِمْ وَأَهْلَكَتْهُمْ Ve bir tarafa doğru eğilmek ma’nâsınadır; yukâlu: عَصَفَ الشَّيْءُ إِذَا مَالَ Ve sür’atle gitmek ma’nâsına müsta’meldir; ma’nâ-yı sânîden me’hûzdur; yukâlu: عَصَفَ الرَّجُلُ إِذَا أَسْرَعَ

vn. & s. 1. An acting violently, oppressively; oppression, tyranny. 2. A taking unjustly; unjust seizure. 3. A being at the point of death, the last gasp.

s. (n. u. عصفە) The green blades of growing grain.

اَلْإِعْتِسَافُ [el-i’tisâf] (hemzenin ve tâ’nın kesriyle) Bi-ma’nâhu kezâlik. Ve عَسْفٌ ['asf] Büyük kadehe dahi derler.

اَلْعَصْفُ [el-'asf] ('ayn’ın fethi ve sâd’ın sükûnuyla) Ekin ki dâneden gayrısına ıtlâk olunur gerek sapı olsun gerek yaprağı olsun, Ferrâ rivâyeti üzere. Kâlallâhu ta’âlâ: ﴿فَجَعَلَهُمْ كَعَصْفٍ مَأْكُولٍ﴾ (الفيل، 5) Kâle’l-Ahfeş: أَيْ أُكِلَ حَبُّهُ وَبَقِيَ تِبْنُهُ Ve عَصْفٌ ['asf] Ekini yetişmezden evvel biçmeğe dahi derler; tekûlu: عَصَفْتُ الزَّرْعَ إِذَا جَزَزْتَهُ قَبْلَ أَنْ يُدْرِكَ Ve عَصْفٌ ['asf] Yel katı esmeğe dahi derler; yukâlu: عَصَفَتِ الرِّيحُ عَصْفًا وَعُصُوفًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا اشْتَدَّتْ Ve عَصْفٌ ['asf] Kesbe dahi derler. Ve helâk etmeğe de derler bâ ile isti’mâl olunsa; yukâlu: اَلْحَرْبُ تَعْصِفُ بِهِمْ أَيْ تُهْلِكُهُمْ