اَلْعَانَةُ [el-'ânet] Kancık eşeğe denir; أَتَانٌ [etân] ma’nâsına. Ve yaban eşeği sürüsüne denir; cem’i عُونٌ ['ûn] gelir 'ayn’ın zammıyla. Ve kasıkta biten kıllara denir; yukâlu: حَلَقَ الْعَانَةَ أَيْ شَعَرَ الرَّكَبِ Şârih der ki kasığa da ıtlâk olunur; hattâ ba’zılar bunu hakîkat 'add etmiştir. Ve عَانَةٌ ['ânet] عَوَنَةٌ ['avenet] takdîrindedir ki vâv-ı meftûha iledir. Ve عَانَةُ ['Ânet] Nehr-i Furât üzere bir kasaba adıdır, hamr-ı 'Âniyye ona mensûblardır. Ve عَانَةٌ ['Ânet] Bir niçe parlak kevâkibe ıtlâk olunur ki سُعُودٌ [Su’ûd]un aşağı tarafında vâki’lerdir.

s. 1. Distress; hardship. 2. Perdition. 3. Depravity. 4. Sin. 5. Error. 6. Fornication; adultery. 7. Harm, mischief. 8. Oppression. 9. Contention.

اَلْعَنَتُ [el-'anet] (fethateynle) Günâh, إِثْمٌ [ism] ma’nâsına. Ve günâh etmek ma’nâsına da gelir; yukâlu: عَنِتَ الرَّجُلُ مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ Ve kâlallâhu ta’âlâ: ﴿عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ﴾ (التوبة 128) ve kavluhu: ﴿ذَلِكَ لِمَنْ خَشِيَ الْعَنَتَ مِنْكُمْ﴾ (النساء 25) يَعْنِي الْفُجُورَ وَالزِّنَا Ve عَنَتٌ ['anet] Bir meşakkatli nesneye düşmeğe dahi derler; yukâlu: عَنِتَ الرَّجُلُ Ve اَلْإِعْنَاتُ [el-i’nât] (hemzenin kesriyle) Meşakkate düşürmek; yukâlu: أَعْنَتَهُ غَيْرُهُ Ve إِعْنَاتٌ [i’nât] Ufanmış kemiği onulduktan sonra bir nesne erişip geri ufatmağa derler; yukâlu: أَعْنَتَ الشَّيْءُ الْعَظْمَ إِذَا أَصَابَهُ فَهَاضَهُ