ih. z. [âhirindeki “و vav” okunmaz. mücerred “عمر Ömer” isminden tefrîk için yazılır.] “Zeyd” ismiyle beraber, filân makâmında misal için îrâd olunur: Zeyd ve Amr = öteki beriki; Zeyd için Amr’a cezâ olunmaz = bir adamın kabahatıyla diğeri cezalandırılmaz.

اَلْعَمْرُ [el-'amr] ('ayn’ın fethi ve mîm’in sükûnu) ve اَلْعُمْرُ [el-'umr] ('ayn’ın zammı ve mîm’in sükûnuyla) Çok zamân diri olmak; yukâlu: عَمِرَ الرَّجُلُ يَعْمَرُ عَمْرًا وَعُمْرًا بِفَتْحِ الْعَيْنِ وَضَمِّهَا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا عَاشَ زَمَانًا طَوِيلًا Ve bu kıyâsa muhâliftir, zîrâ kıyâs bunun masdarında 'aynü’l-fi’li müteharrik gelmektir; ve minhu kavluhum: أَطَالَ اللهُ عَمْرَكَ وَعُمْرَكَ Ve bunlar egerçi masdarlardır bir ma’nâya ve lâkin kasemde ancak ‘ayn-ı meftûhla isti’mâl olunmuştur.Pes kaçan ki sen bunun üzerine lâm-ı ibtidâ dâhil kılsan ibtidâ’iyyet üzere merfû’ kılıp لَعَمْرُ اللهِ dersin, pes lâm-ı tevkîd ibtidâ için olup haber mahzûf olur. Ve takdîr-i kelâm لَعَمْرُ اللهِ قَسَمِي ve لَعَمْرُ اللهِ مَا أُقْسِمُ بِهِ demek olur. Ve kaçan lâm-ı ibtidâ ile getirmesen masâdır nasbı gibi mansûb kılıp عَمْرَاللهِ مَا فَعَلْتُ كَذَا ve عَمْرَكَ اللهَ مَا فَعَلْتُ كَذَا dersin, pes لَعَمْرُ اللهِ ve عَمْرَ اللهِ kelâmının ma’nâsı أَحْلِفُ بِبَقَاءِ اللهِ وَدَوَامِهِ demek olur. Ve kaçan ki عَمْرَكَ اللهَ dersen gûyâ ki بِتَعْمِيرِكَ اللهَ demek olur, بِإِقْرَارِكَ لَهُ بِالْبَقَاءِ ma’nâsına. Ve عَمْرٌ ['amr] ('ayn’ın fethiyle) İki diş arasında olan ettir.