s. The chief place of a country.

vn. & s. 1. A cutting, wounding. 2. A hamstringing, hock-ing. 3. A slaughtering; a killing, destroying. 4. Wine’s clouding the intellect. 5. A saddle’s galling the back of a beast. 6. An impeding or delaying. 7. A woman’s smiting a man with her beauty.

vn. & s. A turning a way; especially, a turning away as in flight, and then wheeling again to the charge.

اَلْعَقْرُ [el-'akr] ('ayn’ın fethi ve kâf’ın sükûnuyla) Yaralamak, جَرْحٌ [cerh] ma’nâsına. Ve sinirlemeğe dahi derler; yukâlu: عَقَرَهُ مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا جَرَحَهُ أَوْ قَطَعَ عُرْقُوبَهُ Ve hurmâ ağacının başın hurmâ göbeğiyle bile kesmeğe dahi derler; tekûlu: عَقَرْتُ النَّخْلَ إِذَا قَطَعْتَ رَأْسَهُ مَعَ الْجُمَّارِ Ve جُمَّارٌ [cummâr] cîm’in zammı ve mîm’in teşdîdiyle hurmâ göbeğine derler. Ve عَقْرٌ ['akr] Davarın arkasın yağır etmeğe dahi derler; tekûlu: عَقَرْتُ ظَهْرَ الْبَعِيرِ عَقْرًا إِذَا أَدْبَرْتَ وَعَقَرْتَ السَّرْجَ فَانْعَقَرَ Ve عَقْرٌ ['akr] Habs etmeğe dahi derler; ve minhu kavluhum: عَقَرْتَ بِي أَيْ أَطَلْتَ حَبْسِي كَأَنَّكَ عَقَرْتَ بَعِيرِي فَلَا أَقْدِرُ عَلَى السَّيْرِ Ve عَقْرٌ ['akr] Bir kişinin ayağı sağken havf ve dehşetten yürümeğe ve cenk etmeğe kâdir olmamak; tekûlu minhu: عَقِرْتُ مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ أَيْ دَهِشْتُ Ve minhu kavlu 'Ömer radıyallâhu 'anhu: “فَعَقِرْتُ حَتَّى خَرَرْتُ إِلَى الْأَرْضِ” Ve عَقْرٌ ['akr] Kasra ve her binâ-i mürtefi’a derler. Ve عَقْرٌ ['Akr] Bâbil vilâyetinde bir yerin adıdır ki Yezîd b. Muhelleb onda katl olundu. Ve عَقْرٌ ['akr] Her nesnenin aslına da derler. Ve Asma’î eyitti: عَقْرُ دَارٍ [‘akru dâr] dârın aslıdır ki o kavmin mahallesidir. Ve bir kimseye bed-du’â etmeli olsalar جَدْعًا لَهُ وَعَقْرًا وَحَلْقًا derler, ya’nî hak ta’âlâ onun burnun ve kulağın düşürsün ve cesedin yaralayıp ona boğaz ağrısın musallat etsin. Ve جَدْعٌ [ced’] cîm’le ve dâl ve 'ayn-ı mühmeteyn iledir. Ve اَلْعَقِيرُ [el-'akîr] ('ayn’ın fethi ve kâf’ın kesri ve meddiyle) Yaralı kimse.

اَلْعَكْرَةُ [el-'akret] ('ayn’ın fethi ve kâf’ın sükûnuyla) Kezâlik binâ-i merredir bir kerre meyl etmek ma’nâsına. Ve fi’l-hadîsi: “قُلْنَا يَا رَسُولَ اللهِ نَحْنُ الْفَرَّارُونَ قَالَ بَلْ أَنْتُمُ الْعَكَّارُونَ وَإِنَّا فِئَةُ الْمُسْلِمِينَ” Ve عَكْرٌ ['akr] Deve galebe edip râkibini alıp mekânına iletmeğe dahi derler; yukâlu: عَكَرَ بِهِ بَعِيرُهُ مِثْلُ عَجَرَ بِهِ إِذَا عَطَفَ بِهِ إِلَى أَهْلِهِ وَغَلَبَهُ