اَلْعَكْمُ [el-'akm] ('ayn’ın fethi ve kâf’ın sükûnuyla) Metâ’ı bir sevble çekip bağlamak ma’nâsınadır, yük dengini şeritlemek gibi; yukâlu: عَكَمَ الْمَتَاعَ عَكْمًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا شَدَّهُ بِثَوْبٍ Ve عَكْمٌ [‘akm] Adamın bedeninde yanın iç yüzüne denir; yukâlu: إِشْتَكَى عَكْمَهُ أَيْ دَاخِلَ جَنْبِهِ Ve bir adamın ziyâretinden memnû’ olmak ma’nâsınadır; yukâlu: عُكِمَ الرَّجُلُ عَنْهُ عَلَى الْمَجْهُولِ أَيْ صُرِفَ عَنْ زِيَارَتِهِ Ve muntazır olmak ma’nâsınadır; yukâlu: عَكَمَ إِلَيْهِ إِذَا انْتَظَرَ Ve bir kimse üzere yürüyüp hamle eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: عَكَمَ عَلَيْهِ إِذَا كَرَّ Ve bir arz ve mahalle kasd ve teveccüh eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: عَكَمَ الْأَرْضَ كَذَا إِذَا يَمَّمَهَا Ve gerilenmek, te’ehhür ma’nâsınadır; yukâlu: مَا عَكَمَ عَنْ شَتْمِهِ أَيْ مَا تَأَخَّرَ Ve deve semirip gövdesi kat kat yağ bağlamak ma’nâsınadır; yukâlu: عَكَمَتِ الْإِبِلُ إِذَا سَمِنَتْ وَحَمَلَتْ شَحْمًا عَلَى شَحْمٍ