(a. s.) : 1) işini sıkı tutan, ihtiyatlı, tedbirli. 2) yüksek [yer]. 3) göğüsü büyük insan veya hayvan.

اَلْأَخْزَمُ [el-ahzem] (أَحْمَرُ [ahmer] vezninde) Erkek yılana denir. Ve kısa damaklı zekere denir. Esâmîdendir: Ebû Ahzem et-tâ’î, hâtim nâm kerîm-i meşhûrun ceddi yâhûd ceddinin ceddidir. Ahzem nâm oğlu vefât edip onun birkaç oğulları kalmıştı. Bir gün bir mâdde zımnında cümlesi merkûmun üzerine hurûc ve hücûm ve durûb ve cerh eylemeleriyle işbu “إِنَّ بَنِيَّ زَمَّلُونِي بِالدَّمِ || مَنْ يَلْقَ آسَادَ الرِّجَالِ يُكْلَمِ || وَمَنْ يَكُنْ دَرْءٌ بِهِ يُقَوَّمِ || شِنْشِنَةٌ أَعْرِفُهَا مِنْ أَخْزَمِ” kıt’asını nazm ve îrâd edip pederleri Ahzem dahi kendisine bu gûne ‘akûk ve ‘isyân sâhibi olmakla evlâdları dahi onunla hem-hûy olduklarını iş’âr eyledi. Ve min-ba’d mısrâ’-ı ahîr durûb-ı emsâlden oldu. Burada دَرْءٌ [der’] lafzı eğrilik ve شِنْشِنَةٌ [şinşinet] kesreteynle hûy ve tabî’at ma’nâsınadır. Ve أَخْزَمُ [Ahzem] Medîne kurbünde bir dağın adıdır. Ve bir ma’rûf cinsi pâk deve buğurunun ismidir.

a. More, most, very prudent, cautious, discreet.

اَلْأَخْزَمُ [el-ahzem] (hemzenin ve zâ’nın fethiyle) Erkek yılan.