(a. i.) : 1) ikametgâh. 2) cennet, (bkz. : firdevs).

iz. ar. Cennet, bihişt, firdevs, uçmak: جنات عدن Cennât-ı Adn = cennet bahçeleri; adn-i a‘lâ. [asıl manası mesken-i dâimî olup, Yemen’deki Aden şehrinin ismi de bundan me’hûzdur. İbrânîce dahi bu manaya gelip, ondan Avrupa lisanlarına geçmiştir: Eden]

prop. n. Eden.

اَلْعَدْنُ [el-'adn] ('ayn’ın fethi ve dâl’ın sükûnuyla) Bir yerde vatan tutmak; tekûlu: عَدَنْتُ الْبَلَدَ إِذَا تَوَطَّنْتَ Ve عَدْنٌ ['adn] Deve bir yere öğrenip ondan ayrılmamağa dahi derler; yukâlu: عَدَنَتِ الْإِبِلُ بِمَكَانِ كَذَا إِذَا لَزِمْتَهُ فَلَمْ تَبْرَحْ Ve جَنَّاتُ عَدْنٍ [cennâtu 'adn] dedikleri bu ma’nâdan me’hûzdur, أَيْ جَنَّاتُ إِقَامَةٍ