(a. i.) : beceriksizlik.

iz. ar. İktidarsızlık, beceriksizlik, el yetmeme: ben aczimi mu‘terifim; aczimle beraber hizmet hevesiyle bu işe teşebbüs ettim; izhâr-ı acz etmek = iktidarsızlığını itirâf ve dermiyân etmek.

اَلْعَجْزُ [el-acz] ('ayn’ın harekât-ı selâsı ve cîm’in sükûnuyla) ve اَلْعَجُزُ [el-'acuz] (نَدُسٌ [nedus] vezninde) ve اَلْعَجِزُ [el-‘aciz] (كَتِفٌ [ketif] vezninde ki beş lügattir) Bir nesnenin gerisine denir, مُؤَخَّرُ الشَّيْءِ [mu’ahharu’ş-şey’] ma’nâsına, dabbenin sağrısı gibi. Ve bu müzekkerdir ve mü’ennes olur. Cem’i أَعْجَازٌ [a’câz]dır; yukâlu: رَكِبَ عَجِزَ الْبَعِيرِ أَيْ مُؤَخَّرَهُ

s. (pl. اعجاز) 1. The rump. 2. The last part of any thing; especially, the final letter of a word or the last word of a sentence, etc.

vn. & s. A being unable, impotent; inability.

اَلْعَجْزُ [el-'acz] ('ayn’ın fethi ve cîm’in sükûnuyla) Bir nesnenin mu’ahharına ıtlâk olunur, tezkîri ve te’nîsi câ’izdir. Ve recülün ve imre’enin mu’ahharına ıtlâk olunur. Ve عَجْزٌ ['acz] Za’fa dahi ıtlâk olunur; tekûlu: عَجَزْتُ عَنْ كَذَا أَعْجِزُ عَجْزًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي