The first letter of the English and of many other alphabets. The
capital A of the alphabets of Middle and Western Europe, as also the
small letter (a), besides the forms in Italic, black letter, etc., are
all descended from the old Latin A, which was borrowed from the Greek
Alpha, of the same form; and this was made from the first letter (/) of
the Phoenician alphabet, the equivalent of the Hebrew Aleph, and itself
from the Egyptian origin. The Aleph was a consonant letter, with a
guttural breath sound that was not an element of Greek articulation;
and the Greeks took it to represent their vowel Alpha with the a sound,
the Phoenician alphabet having no vowel symbols.

The name of the sixth tone in the model major scale (that in C),
or the first tone of the minor scale, which is named after it the scale
in A minor. The second string of the violin is tuned to the A in the
treble staff. – A sharp (A/) is the name of a musical tone
intermediate between A and B. – A flat (A/) is the name of a tone
intermediate between A and G.

İşte: Leğeni gatur, a bu kızı çimdurah. (Çayağzı * Şavşat -Artvin.; Yeniköy * Düzce -Bolu.; Soğukpınar * Kangal -Sivas.)

T. interj. 1. (placed before a noun, forms a vocative) O! Heigh! Holloa! ا افندم, O! My kind sir! ا جانم Heigh! My life! 2. (placed after any word, corroborates a retort, or a remark) كلدم I am come, كلدما I am come, you see, باق سن ا Look here, thou, ho! (After a vowel, this becomes یا; thus, كلدی یا he is come, you see; ایتمە یا don’t, don’t do so, don’t do that, ho!) .

d. Fiile iltihâk edip; 1. Tasdîk ve te’kîd beyan eder ve medlûlün bedîhî veya tabîî olduğunu gösterir: olur â; satar â, kendi malıdır. 2. (sîga-i şartiye muhâtabına mülhak olarak) ta’cîl beyan eder: gelsen â; yazsanız â. [gâibde “yâ” kullanılır: gelse ya; yazsalar ya.]

(a. f. n.) : 1) kelimenin sonuna gelen ve ey! mânâsını veren bir nida edatıdır : cânâ (ey cân); zâhidâ (ey zâhid)… gibi. 2) sesli ile biten has isimlerin sonuna gelirse a harfi yâ şeklini alır : Nâbiyâ (ey Nâbi); Bâkiyâ (ey Baki)…gibi. 3) İki aynı veya iki ayrı kelime arasına sıkışarak, sözün mânâsını kuvvetlendirir : rengârenk; lebâleb; gûnâgûn…gibi.

Şaşma, hatırlama, sevinme, acıma, üzülme, kızma gibi duyguları güçlendirir, cümlenin başında ve sonunda kullanılır: A, ne güzel!

Türk alfabesinin birinci harfi.

s. bir, herhangi bir. A bicycle has two wheels. (Bir bisikletin iki tekerleği vardır.)

hd. 1. Tahbîble beraber nidâ beyan eder, yani severek ve okşayarak çağırmaya yarar: a babanın yavrusu! A gözümün bebeği! 2. Tekdîr ve itâbla beraber nidâya delâlet eder: a canım! Bu nasıl iş! A herif! Nedir senin ettiğin! 3. İhtar ve tenbîh ile beraber bir nevi teessüf ve tevekkül manasını tazammun eder: a birader! Kimden iyilik me’mûl edersin? A kardeş! Ben bu işin olamayacağını söylediydim. – hemze ile başlayan isimlerden evvel çok defa bir (ye) dahi alıp, (ay) suretinde kullanılır: ay oğul!