اَلْعَمَرُ [el-'amer] (fethateynle) Şol mendile ve dülbende denir ki ahrâr olan nisvân onunla başlarını örterler, 'alâ-kavlin yaşmağı ve çarı olmamakla başlarını örtüp bürüdükleri gömlekleri yenine denir. ‘Arab gömleklerinin yenleri büyük ve vâsi’ olmakla onunla da perdelenirler. Mü’ellifin أَوْ أَنْ لاَ يَكُونَ لَهَا خِمَارٌ 'ibâreti 'alâ-'âdetihi müsâmahayı mutazammındır, ya’nî أَنْ ile mü’evvel olan masdarı ism-i fâ’il olmak üzere i’tibâr eylemiştir. Şârih der ki sonra mutlakan yen uçlarında isti’mâl olundu. Ke-mâ fi’n-Nihâye: وَلاَ بَأْسَ أَنْ يُصَلِّيَ الرَّجُلُ فِي عَمَرَيْهِ هُمَا طَرَفَا الْكُمَّيْنِ فِيمَا فَسَّرَهُ الْفُقَهَاءُ Ve عَمَرٌ ['Amer] Bir dağın adıdır ki ondan cereyân eden yağmur suyu Mekke’nin mesîline munsabb olur.