اَلْيَعْفُورُ [el-ya’fûr] (yâ-yı tahtiyyenin fethiyle) Şol âhûya denir ki tüyü toprak renginde ola ki boz olur, 'alâ-kavlin 'âmmdır, mutlakan âhûya denir; yâ’nın zammıyla da câ’izdir. Ve âhû yavrusuna denir, خِشْفٌ [hişf] gibi. Ve gecenin eczâsından bir cüz’e denir, hums ve süds gibi; yukâlu: جَاءَ وَقَدْ مَضَى يَعْفُورٌ مِنَ اللَّيْلِ أَيْ جُزْءٌ مِنْ أَجْزَاءِهِ Ve يَعْفُورُ [ya’fûr] Tavîle-i celîle-i nebeviyye 'aleyhi efdalu’t-tahiyye devâbbından bir hımârın adıdır. Şârih der ki hayber vak’asında dest-res olunmuştu ve âhû levninde idi; Hazret-i 'Uzeyr’in merkeb-i hâssları olan hımârın âhir-i zürriyyeti idi. Vefât-ı Hazret-i Mustafavî hengâmında hüzn ve endûhtan kendisi bir kuyuya ilkâ ve onda fevt oldu, rahmetullâhi 'aleynâ. İntehâ. 'Alâ-kavlin onun ismi عُفَيْرٌ ['Ufeyr]dir, زُبَيْرٌ [zubeyr] vezninde.

s. (pl. یعافیر) 1. A fawn. 2. A dun-colored deer. 3. Name of an ass, held to have been the last of the race of the ass of Ezra; he was used by Muhammed.