(f. i. c. : yârân) : 1) dost. (bkz. : mahbûb, muhibb). 2) sevgili. 3) tanıdık, ahbap. Cihâr-yâr (dört dost) : Hz. Ebûbekir, Hz. Ömer, Hz. Osman, Hz. Ali.

i. fa. cm: yârân. 1. Dost, muhibb: yâr-ı vefâdâr; yâr-ı vefâ-şi’âr; جان يار yâr-ı cân = muhibb-i sâdık; bezm-i yârân. 2. Mahbûb, mahbûbe, ma’şûk, ma’şûke, sevgili: yârdan ayrılmak; firâk-ı yâr. 3. Bildik, âşinâ: yâr ü ağyâr nazarında. 4. Yardımcı, mu’în, mededkâr: allah’tan başka yârim yoktur.

i. fa. cm: yârân. 1. Dost, muhibb: yâr-ı vefâdâr; yâr-ı vefâ-şi’âr; جان يار yâr-ı cân = muhibb-i sâdık; bezm-i yârân. 2. Mahbûb, mahbûbe, ma’şûk, ma’şûke, sevgili: yârdan ayrılmak; firâk-ı yâr. 3. Bildik, âşinâ: yâr ü ağyâr nazarında. 4. Yardımcı, mu’în, mededkâr: allah’tan başka yârim yoktur.

i. fa. cm: yârân. 1. Dost, muhibb: yâr-ı vefâdâr; yâr-ı vefâ-şi’âr; جان يار yâr-ı cân = muhibb-i sâdık; bezm-i yârân. 2. Mahbûb, mahbûbe, ma’şûk, ma’şûke, sevgili: yârdan ayrılmak; firâk-ı yâr. 3. Bildik, âşinâ: yâr ü ağyâr nazarında. 4. Yardımcı, mu’în, mededkâr: allah’tan başka yârim yoktur.

اَلْيَارُّ [el-yârr] حَارٌّ [hârr] kelimesine itbâ’an zikr olunur; yukâlu: شَيْءٌ حَارٌّ يَارٌّ ve yukâlu: حَرَّانُ يَرَّانُ إِتْبَاعٌ Lâkin itbâ’da ma’nâ mutasavver olmayıp bunda ise mü’ellif وَقَدْ يَرَّ يَرَرًا ‘ibâretiyle harâret ma’nâsına resm eylemiştir. Husûsan يَرَّةٌ [yerret] âteşe denir, meger ba’zen mürâdif dahi itbâ’ ola.

s. 1. A precipice. 2. The bat, vespertilio. 3. Saliva. 4. A public cry, proclamation.

s. 1. A friend. 2. A beloved friend, one’s lover or sweetheart.

a. Hot, sultry.