اَلْيُمَيِّنُ [el-yumeyyin] (yâ’nın zammı ve mîm’in fethi ve yâ’-i sânînin kesri ve teşdîdiyle) يَمِينٌ [yemîn]in tasgîrîdir hâ’sız ve ammâ emîrü’l-mü’minîn Hazreti 'Ömer’in radıyallâhu ‘anhu hadîsindeki hâ’yla vârid olmuştur “زَوَّدَتْنَا أُمُّنَا بِيُمَيْنَتَيْهَا مِنَ الْهَبِيدِ” tevcîhi budur ki بِيُمَيِّنَتَيْهَا dilemiştir, يُمْنَى kelimesinin tasgîri olmakla gûyâ ki yâ’-i ûlâ tâ’ya kalb olunmuştur, te’nîs için olmada müşterek oldukları cihetten. Ve هَبِيدٌ [hebîd] karga düğlüğünün tohumuna derler, tohm-ı hanzal ma’nâsına.