اَلْوِلَايَةُ [el-vilâyet] (vâv’ın kesriyle) Bir nesnenin sâhibi olmak; yukâlu: وَلِيَ الْوَالِي الْبَلَدَ وَوَلِيَ الرَّجُلُ الْبَيْعَ وِلَايَةً فِيهِمَا ve yukâlu: فُلَانٌ وَلِيَ وَوُلِيَ عَلَيْهِ كَمَا يُقَالُ سَاسَ وَسِيسَ عَلَيْهِ Ya’nî gâh mahkûmün ‘aleyh olur ve gâh hâkim olduğu için وِلَايَةٌ [vilâyet]e ahakktır, re’âyâ hâlin bilir. Ve وِلَايَةٌ [vilâyet (kesr-i vâv’la) Galebe ma’nâsına dahi gelir, سُلْطَانٌ [sultân] gibi, İbnu’s-Sikkît rivâyeti üzere. Ve وَلَايَةٌ [velâyet] ve وِلَايَةٌ [vilâyet] (feth-i vâv ve kesr-i vâv’la) Nusret ma’nâsına. Ve وِلَايَةٌ [vilâyet] Müctemi’ olan kimselere dahi derler; yukâlu: هُمْ عَلَيَّ وِلَايَةٌ أَيْ [مُجْتَمِعُونَ] فِي النُّصْرَةِ Ve Sîbeveyhi eyitti: وَلَايَةٌ [velâyet] fethle masdar, kesrle ismdir, إِمَارَةٌ [imâret] ve نِقَابَةٌ [nikâbet] gibi, zîrâ وِلَايَةٌ [vilâyet] ismidir, vâlî olup üzerine durduğun nesnenin. Pes kaçan masdar dileseler vâv’ı meftûh kılarlar dedi.

اَلْوِلَايَةُ [el-vilâyet] (vâv’ın kesriyle) Bir nesnenin sâhibi olmak; yukâlu: وَلِيَ الْوَالِي الْبَلَدَ وَوَلِيَ الرَّجُلُ الْبَيْعَ وِلَايَةً فِيهِمَا ve yukâlu: فُلَانٌ وَلِيَ وَوُلِيَ عَلَيْهِ كَمَا يُقَالُ سَاسَ وَسِيسَ عَلَيْهِ Ya’nî gâh mahkûmün ‘aleyh olur ve gâh hâkim olduğu için وِلَايَةٌ [vilâyet]e ahakktır, re’âyâ hâlin bilir. Ve وِلَايَةٌ [vilâyet (kesr-i vâv’la) Galebe ma’nâsına dahi gelir, سُلْطَانٌ [sultân] gibi, İbnu’s-Sikkît rivâyeti üzere. Ve وَلَايَةٌ [velâyet] ve وِلَايَةٌ [vilâyet] (feth-i vâv ve kesr-i vâv’la) Nusret ma’nâsına. Ve وِلَايَةٌ [vilâyet] Müctemi’ olan kimselere dahi derler; yukâlu: هُمْ عَلَيَّ وِلَايَةٌ أَيْ [مُجْتَمِعُونَ] فِي النُّصْرَةِ Ve Sîbeveyhi eyitti: وَلَايَةٌ [velâyet] fethle masdar, kesrle ismdir, إِمَارَةٌ [imâret] ve نِقَابَةٌ [nikâbet] gibi, zîrâ وِلَايَةٌ [vilâyet] ismidir, vâlî olup üzerine durduğun nesnenin. Pes kaçan masdar dileseler vâv’ı meftûh kılarlar dedi.

اَلْوِلَايَةُ [el-vilâyet] (vâv’ın kesriyle) Bir nesnenin sâhibi olmak; yukâlu: وَلِيَ الْوَالِي الْبَلَدَ وَوَلِيَ الرَّجُلُ الْبَيْعَ وِلَايَةً فِيهِمَا ve yukâlu: فُلَانٌ وَلِيَ وَوُلِيَ عَلَيْهِ كَمَا يُقَالُ سَاسَ وَسِيسَ عَلَيْهِ Ya’nî gâh mahkûmün ‘aleyh olur ve gâh hâkim olduğu için وِلَايَةٌ [vilâyet]e ahakktır, re’âyâ hâlin bilir. Ve وِلَايَةٌ [vilâyet (kesr-i vâv’la) Galebe ma’nâsına dahi gelir, سُلْطَانٌ [sultân] gibi, İbnu’s-Sikkît rivâyeti üzere. Ve وَلَايَةٌ [velâyet] ve وِلَايَةٌ [vilâyet] (feth-i vâv ve kesr-i vâv’la) Nusret ma’nâsına. Ve وِلَايَةٌ [vilâyet] Müctemi’ olan kimselere dahi derler; yukâlu: هُمْ عَلَيَّ وِلَايَةٌ أَيْ [مُجْتَمِعُونَ] فِي النُّصْرَةِ Ve Sîbeveyhi eyitti: وَلَايَةٌ [velâyet] fethle masdar, kesrle ismdir, إِمَارَةٌ [imâret] ve نِقَابَةٌ [nikâbet] gibi, zîrâ وِلَايَةٌ [vilâyet] ismidir, vâlî olup üzerine durduğun nesnenin. Pes kaçan masdar dileseler vâv’ı meftûh kılarlar dedi.