اَلْوَقْلُ [el-vakl] (نَقْلٌ [nakl] vezninde) Dağa çıkmak ma’nâsınadır; yukâlu: وَقَلَ فِي الْجَبَلِ وَقْلًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا صَعِدَ Ve bir ayağı kaldırıp öbür ayağı basmak manâsınadır; yukâlu: وَقَلَ الرَّجُلُ إِذَا رَفَعَ رِجْلًا وَأَثْبَتَ أُخْرَى Ve وَقْلٌ [vakl] Şecer-i مُقْلٌ [mukl] ismidir yâhûd semerine yâhûd semerinin kurusuna denir; tâzesine بَهْشٌ [behş] denir; cem’i أَوْقَالٌ [evkâl]dir.

اَلْوَكِيلُ [el-vekîl] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) Ma’lûmdur ki bir adamın bir işi kendisine bi’l-külliyye sipâriş ve tefvîz eylediği kimseden 'ibârettir; yukâlu: هُوَ لَهُ وَكِيلٌ فِي الْأَمْرِ أَيْ مَوْكُولٌ إِلَيْهِ Ve gâh olur ki cem’e ve mü’ennese dahi ıtlâk olunur. Şârih der ki burada bi-ma’nâ mef’ûldür. Ve hâfız ma’nâsına bi-ma’nâ fâ’il dahi olur.

اَلْوَقِلُ [el-vekil] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) ve اَلْوَقُلُ [el-vekul] (نَدُسٌ [nedus] vezninde) ve اَلْوَقَلُ [el-vekal] (جَبَلٌ [cebel] vezninde) Dağa çıkmak bâbında kavî ve tüvânâ insân ve hayvâna denir; yukâlu: فَرَسٌ وَقِلٌ وَوَقُلٌ وَوَقَلٌ أَيْ صَاعِدٌ يَعْنِي قَوِيٌّ فِي الصُّعُودِ

s. (pl. اوقال) The doum palm, hyphaene thebaicum.

s. (n. u. وقلە) 1. Stumps of branches of date-palms. 2. Rocks.

اَلْوَقْلُ [el-vakl] (vâv’ın fethi ve kâf’ın sükûnuyla) مُقْلٌ [mukl] ağacıdır. Ve مُقْلٌ [mukl] Hind hurmâsına derler.

اَلْوَقِلُ [el-vekil] (vâv’ın fethi ve kâf’ın kesriyle) Dağa çıkan keçi; yukâlu: وَغِلٌ وَقِلٌ Ve kâf’ın zammı dahi lügattir, mislu: نَدِسٌ [nedis] ve حَذِرٌ [hazir]. Ve نَدِسٌ [nedis] kîrli ve حَذِرٌ [hazir] korkulu ma’nâsınadır.