اَلْوَطَاوِطُ [el-vetâvit] (vâv-ı evvelin fethi ve sânînin kesriyle) Cem’i, kırlaguçlar ma’nâsına. Ve fi’l-hadîsi kâle ‘Atâ’ b. Ebî Rebâh: فِي الْوَطْوَاطِ يُصِيبُهُ الْمُحْرِمُ قَالَ “ثُلُثَا دِرْهِمٍ” Ya’nî وَطْوَاطٌ [vatvât]ı katl eden muhrimin cinâyeti zikr olunanı mûcibdir. Asma’î eyitti: وَطْوَاطٌ [vatvât]tan murâd خُفَّاشٌ [huffâş]tır hâ-i mu’cemenin zammıyla, yarasa ma’nâsına, ba’zılar خُطَّافٌ [huttâf]tır dedi, nitekim mürûr etti. Ve Ebû 'Ubeyd eyitti: خُطَّافٌ [huttâf] murâd olmak eşbehtir, zîrâ 'Â’işe radıyallâhu 'anhâ eyitti: “Vaktâ ki Beyt-i mukaddes kaddesehullâhu ihrâk olundu, keler cinsi ağızlarıyla nefh edip âteşin ziyâde kılmağa dürüşürlerdi ve vatvât cinsi kanatlarıyla söyündürmeğe sa’y ederlerdi.” Ve وَطْوَاطٌ [vatvât] Korkak olan recül-i za’îfe dahi derler. Ebû 'Ubeyd eyitti: Mezbûra وَطْوَاطٌ [vatvât] ıtlâk olunduğu zikr olunan tâ’ire teşbîhendir, ammâ 'Arabların “أَبْصَرُ فِي اللَّيْلِ مِنَ الْوَطْوَاطِ” dediklerinde وَطْوَاطٌ [vatvât]tan murâd خُفَّاشٌ [huffâş] olduğunda şüphe yoktur.