iz. ar. tş. Kalça kemiği.

اَلْوَرَكُ [el-verek] (fethateynle) Bir adamın kıynağı büyük olmak ma’nâsınadır; yukâlu: وَرِكَتِ الْمَرْأَةُ وَرَكًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا عَظُمَتْ وَرِكُهُ

اَلْوِرْكُ [el-virk] (vâv’ın kesriyle) Yayın kiriş geçirecek cânibine denir. Ve ağacın وَرِكٌ [verik]inden ya’nî köküne karîb yerinden düzülmüş masnû’ olan yaya denir.

اَلْوُرْكُ [el-vurk] (vâv’ın zammıyla ve zammeteynle) وَارِكٌ [vârik]in cem’idir ki zikr olundu.

s. (dual وركان obl. وركین, pl. اوراك) 1. A buttock with its bone. 2. The rump bone.

اَلْوَرِكُ [el-verik] (vâv’ın fethi ve râ’nın kesriyle) Uyluğun üstü, mâ-fevka’l-fehiz ma’nâsına. Ve وَرِكٌ [verik] lafzı mü’ennestir. Ve gâh olur tahfîf olunup وَرْكٌ [verk] derler râ’nın sükûnuyla فَخِذٌ [fehiz]le فَخْذٌ [fahz] gibi. Ve gâh olur ثَنَى وَرِكَهُ فَنَزَلَ derler, “Ayağın büküp attan indi” ma’nâsına.

اَلْوَرْكُ [el-verk] (vâv’ın fethi ve râ’nın sükûnu ile) Bir nesneyi وَرِكٌ [verik]in mukâbilesinde almak; tekûlu: وَرَكْتُهُ وَرْكًا إِذَا جَعَلْتَهُ حِيَالَ وَرِكِكَ Ve bu Ebû 'Ubeyd rivâyetidir ki Musannef’inde îrâd etmiştir.

اَلْوُرَكُ [el-vurek] (vâv’ın zammı ve râ’nın fethi ile) Cem’i, zikr olunan zînetler ma’nâsına.