اَلرِّقِينَ [er-rikîn] (râ’nın kesriyle) Cem’i, sikke vurulmuş akçeler ma’nâsına, إِرَةٌ [iret] ile إِرِينَ [irîn] gibi. Ve إِرَةٌ [iret] âteş ma’nâsınadır; minhu kavluhum: “إِنَّ الرِّقِينَ تُغَطِّي أَفَنَ الْأَفِينَ”“Akçe ahmak olanların hamâkatin setr eder.” Ve أَفَنٌ [efen] hemzenin ve fâ’nın fethiyle za’f-ı re’ye derler. Ve hâlet-i ref’inde vâv’la getirip هَذِهِ الرِّقُونَ dersin. Ve وَرِقٌ [verik]te üç lügat vardır Ferrâ rivâyeti üzere ki biri وَرِقٌ [verik]tir vâv’ın fethi ve râ’nın kesriyle, nitekim mürûr etti. Ve biri dahi وَرْقٌ [verk]tır vâv’ın fethi ve râ’nın sükûnuyla. Ve biri dahi وِرْقٌ [virk]tir vâv’ın kesri ve râ’nın sükûnuyla,كَبِدٌ [kebid] ve كَبْدٌ [kebd] ve كِبْدٌ [kibd] gibi,كَلِمَةٌ [kelimet] ve كِلْمَةٌ [kilmet] ve كَلْمَةٌ [kelmet] gibi, zîrâ 'Arab tâyifesinden ba’zı râ’nın kesrini vâv’a nakl eder, tahfîften sonra ve ba’zı hâli üzere terk eder.

اَلْوَرْقُ [el-verk] (vâv’ın fethi ve râ’nın sükûnuyla) Ağaç yaprağın dermek; tekûlu: وَرَقْتُ الشَّجَرَةَ أَرِقُهَا وَرْقًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا أَخَذْتَ وَرَقَهَا

وَرْقٌ [Verk] (وَعْدٌ [va’d] vezninde) Esmâdandır: Muhammed b. 'Abdullâh b. hamdeveyh b. Verk muhaddistir. Ve وَرْقٌ [verk] Masdar olur, ağaç yapraklanmak ma’nâsına; yukâlu: وَرَقَ الشَّجَرُ وَرْقًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا ظَهَرَ وَرَقُهُ

اَلْوَرِقُ [el-verik] (vâv’ın fethi ve râ’nın kesriyle) Sikke vurulmuş akçe, dirhem-i madrûb ma’nâsına.

s. (pl. اوراق وراق، ; n. u. ورقە) 1. A leaf; a petal. 2. A sheet of paper. 3. A stamped coin. 4. T. Metal beaten into leaf; gold or silver leaf especially, false gold leaf.

اَلْوَرْكُ [el-verk] (vâv’ın fethi ve kesriyle) ve اَلْوَرِكُ [el-verik] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) Bedende uyluğun üst tarafına denir ki uca ve kemiğine uca kemiği denir, iki taraflı olur, ikisine وَرِكَانِ [verikân] denir, lahm ve şahmıyla Türkîde kıynak ta’bîr olunur ki 'Arabîde اَلْيَةٌ [elyet] denir ve Fârisîde sürûn denir. Ve bu mü’ennestir, cem’i أَوْرَاكٌ [evrâk]tır; ve minhu yukâlu: اَلْقَوْمُ عَلَي وَرِكٍ وَاحِدٍ أَيْ مُتَّفِقٌ كَمَا يُقَالُ سَاقٌ وَاحِدٌ

اَلْوَرَاقُ [el-verâk] (سَحَابٌ [sehâb] vezninde) Yer yüzünün nebâtla yemyeşil olmasına denir. Ve bu وَرْقٌ [verk]ten me’hûz değildir.

iz. ar. cm: evrâk. 1. Ağaç ve ot yaprağı: اوراق سقوط sükût-ı evrâk = yaprak dökümü; زهريه اوراق evrâk-ı zehriyye = çiçeği terkîb eden renkli yapraklar. 2. Kâğıt veya kitap yaprağı, iki sahifeden ibâret yaprak: evrâkı açılmamış bir kitap. 3. Yazılmış kâğıt, mektup, tezkere, tahrîrât: evrâk-ı resmiye; evrâk-ı müteferri’âsı leffen gönderiliyor; Evrâk odası, kalemi = bir dâire-i resmiyenin mevrûd ve mürsel kâffe-i muharrerâtının kayd ve hıfzına mahsus dâire; evrâk müdürü = bu dâirenin baş memuru; وفا و مهر ورق varak-ı mihr ü vefâ = vefâdârlıktan kinâye. 4. Ekseriya birer yapraktan ibâret olan matbû gazete vesâire: evrâk-ı havâdis. 5. tr. Yaldızlanması merâm olunan şeye yapıştırılmak üzere pek yufka dökülmüş altın safhası veya taklidi, yaldızlama kâğıdı: varak yapıştırmak; varakla yaldızlamak.

اَلْوَرْكُ [el-verk] (vâv’ın fethi ve kesriyle) ve اَلْوَرِكُ [el-verik] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) Bedende uyluğun üst tarafına denir ki uca ve kemiğine uca kemiği denir, iki taraflı olur, ikisine وَرِكَانِ [verikân] denir, lahm ve şahmıyla Türkîde kıynak ta’bîr olunur ki 'Arabîde اَلْيَةٌ [elyet] denir ve Fârisîde sürûn denir. Ve bu mü’ennestir, cem’i أَوْرَاكٌ [evrâk]tır; ve minhu yukâlu: اَلْقَوْمُ عَلَي وَرِكٍ وَاحِدٍ أَيْ مُتَّفِقٌ كَمَا يُقَالُ سَاقٌ وَاحِدٌ

اَلْوَرَقُ [el-verak] (fethateynle) Ağaç yaprağı ve kitâb kâgıdı.