s. (pl. اوراد) 1. An arrival at a watering-place. 2. A drink of water. 3. A portion of scripture, read or recited daily. 4. An intermittent fever; also, the day of the access of such fever.

pl. of ورد verd, q. v.

اَلْوَرْضُ [el-verd] (عَرْضٌ ['ard] vezninde) Sıvık yestehlemek ma’nâsınadır; yukâlu: وَرَضَ الرَّجُلُ يَرِضُ وَرْضًا إِذَا خَرَجَ غَائِطُهُ رَقِيقًا Ve tavuk bir iginmekle yumurtlamak ma’nâsınadır; yukâlu: وَرَضَتِ الدَّجَاجَةُ إِذَا وَضَعَتْ بَيْضَتَهَا بِمَرَّةٍ

s. (pl. اوراد ورد، وراد،) 1. (n. u. وردە) The flowers of any plant; especially, roses; T. a blossom; a rose. 2. A name of men.

اَلْوَرْدُ [el-verd] (فَرْدٌ [ferd] vezninde) Her şecerin نَوْرٌ [nevr]ine ya’nî çiçeğine denir, ba’dehu Fârisî ve Türkîde gül ta’bîr olunan çiçekte 'alem-i gâlib olmuştir ki ‘Arabîde حَوْجَمٌ [havcem] dahi denir. Müfredi وَرْدَةٌ [verdet]tir hâ’yla. Şârihin beyânına göre وُرُودٌ [vurûd]-ı âtî ma’nâsından me’hûzdur, zîrâ esmâr-ı sâlden ibtidâ vârid çiçektir. Ve وَرْدٌ [verd] Kümeyt ile aşkar beyninde olan ata ya’nî siyâh doru ile al beyninde olan ata ıtlâk olunur ki açık doru ta’bîr olunur, Fârisîde gül-gûn denir. Ve وَرْدٌ [verd] lafzının cem’i وُرْدٌ [vurd] gelir vâv’ın zammıyla ve وِرَادٌ [virâd] gelir vâv’ın kesriyle ve أَوْرَادٌ [evrâd] gelir. Ve وَرْدٌ [verd] Cerî’ ve dilîr adama ıtlâk olunur. Bunda وَارِدٌ [vârid] ma’nâsınadır ki aslâ havf ve endîşe eylemeyip her şey’e vürûd eder olduğuna mebnîdir. Ve وَرْدٌ [verd] Za’ferâna denir. Ve arslana ıtlâk olunur, verd levninde olduğu için. Ve وَرْدٌ [Verd] hicâz’da bir hısn adıdır. Ve bir şâ’irin lakabıdır. Ve 'Adiy b. 'Amr et-tâ’î ve Huzeyl b. Hubeyre ve hâris b. Muşemmit el-'Anberî ve 'Âmir b. et-tufeyl b. Mâlik nâm kimselerin feresleri ismidir. Ve esâmî-i ricâldendir.

iz. ar. cm: evrâd. Muayyen vakitlerde kırâati vazîfe-i maneviye sûretiyle itiyâd olunan esmâ-i hüsnâ veyâ âyât-ı kerîme ve ed’iye vesâire: evrâd-ı şerîfe okumak.

(a. i. verd’in c.) : bot. güller. (bkz. : virâd).

(a. i. c. : evrâd) : belli zamanlarda okunması âdet olan Kur’ân cüzleri, duaları.

iz. ar. Gül.

اَلْوِرْدُ [el-vird] (vâv’ın kesriyle) Hummânın ya’nî sıtmanın esmâsındandır, 'alâ-kavlin yevminin ya’nî nöbeti gününün ismidir ve وُرُودٌ [vurûd]dan me’hûzdur. Ve suya ve sâ’ir nesneye müşrif olmak ya’nî yakın gelmek ma’nâsınadır, gerek ona dâhil olsun ve gerek dâhil olmasın. Mü’ellifin Basâ’ir’de beyânına göre وِرْدٌ [vird] lafzı bu ma’nâda ismdir, masdarı وُرُودٌ [vurûd]dur; yukâlu: وَرَدَ الْمَاءَ وُرُودًا إِذَا بَلَغَهُ وَوَافَاهُ مِنْ غَيْرِ دُخُولٍ وَيَكُونُ دُخُولاً وَالْإِسْمُ اَلْوِرْدُ بِالْكَسْرِ Ve bunun mukâbili صَدَرٌ [sader]dır ki sudan ‘avdet eylemektir. Ve وِرْدٌ [vird] Kur’ân-ı kerîm’den bir cüz’e ıtlâk olunur, ya’nî beher gün kırâ’at için vazîfe ittihâz olunan bir mikdâra denir; hisse-i mâ’ ma’nâsından me’hûzdur. Sâhib-i Nihâye’nin beyânına göre Kur’ân-ı kerîm’i ‘alâ-gayri’t-te’lîf suver-i muhtelifeye şâmil mütesâviyetü’l-evrâk eczâ’ edip her cüz’ü birer gün tilâvet ederler, o eczâ’ın her cüz’üne وِرْدٌ [vird] denir. Cem’i أَوْرَادٌ [evrâd] gelir, niteki حِزْبٌ [hizb] ve أَحْزَابٌ [ahzâb] dahi bu resmedir. Ve وِرْدٌ [vird] Bir sürü kuşa ıtlâk olunur. Ve 'askere ıtlâk olunur. Ve su hissesine denir, her nöbette ona vürûd olduğu için. Ve su irâdesinde olan ya’nî suya müteveccih olan cemâ’ate denir. Misbâh’ın beyânına göre tesmiye bi’l-masdardır.