veya هيئتhey’et. is. ar. cm: hey’ât. 1. Şekil, sûret, görünüş: bu binânın, bahçenin, hayvanın hey’âtı çok hoşuma gidiyor. 2. Duruş, vaz’, vaziyyet: bu salonu başka bir hey’ete komalı. 3. Kıyâfet, ulemâ, isnâf hey’etinde bir adam. 4. Hâl, keyfiyet: hey’et-ı asliyesine ircâ’ etmek; hey’et-ı hâzırasıyla kabul etmek. 5. Bir top teşkil eden efrâd ve eşhâsın mecmû’u: hey’et-i meclis; hey’et-i vükelâ. 6. Ahvâl-i semâiyeden ve ecrâm-ı semâviyenin sûret-i devr ve hareketiyle kürre-i arzın bir seyyâre olmak itibâriyle olan ahvâlinden bahs eden fen: ilm-i hey’et; hey’et bilmek, okumak; ehl-i hey’et = bu fennin ulemâsı.

s. (pl. هیآت) 1. A shape, form. 2. A configuration, arrangement. 3. A state, condition. 4. A constitution, system. 5. A constituted body or assembly. 6. Astronomy.