d. 1. Suâl için he? Ne dersin? 2. Tasdik edâtı, evet: yarın gel dedim he dedi. ba: هاء hâ,’ اى ey.

he, هاء hâ’. i. [ar.is.] Türkçe elif-bânın otuzuncu harfi olup, hafif bir telaffuzu vardır. asl-ı hurûf-ı Sâmiye sırasında beşinci harf olmakla, rakam gibi isti’mâlinde 5 adedine mu’âdildir. şekl-i İbrânîsi ה ve şekl-i Süryânîsi ܗ olup, Yunanîde Ε, ε ve latincede E, e şekilleriyle hareke yerine geçmiştir. Hattımızda dahi esmâ-i Arabiyyenin âhirinde ve hâlet-i vakfta (ة) den mübeddel olarak ve Fârisî ve Türkçe kelimelerin de âhirinde “hâ-i sekte” ve “hâ-i resmiye” ismiyle fetha gibi okunarak harf-i imlâ add olunur. Türkçede kelimenin aslıyla edât-ı mülhakası arasına dahi girip mesela: كلەجك gelecek, يازەرق yazarak yazılır. Lâkin asıl kelimenin arasında ve hele mâ-ba’di sâkin olan bir hecenin içinde isti’mâliyle mesela: “گوزە geveze” ve “سن sen” yerine “گەوەزە geveze” ve “سەن” sen “yazılması abestir. Türkiyyü’l-asl kelimelerde harf-i imlâ gibi isti’mâlinde kalın hece ile “ا elif” gibi okunursa da “ا elif” sûretinde yazılması hatâdır “آلەجق alacak” يازەرق yazarak gibi.

i. “ه he” harfinin tr. ismidir. ba: ها hâ.

هَهْ [heh] (hâ-yı ûlânın fethi ve sâniyenin sükûnuyla) Asvâttandır, bir nesneyi bir adamın hâtırına getirmek için söylenir; yukâlu: هَهْ أَيْ تَذَكَّرْهُ Ve va’îd ve tehdîd mahallinde isti’mâl olunur.

اَلْهَهُّ [el-hehh] (hâ-yı ûlânın fethi ve sâniyenin teşdîdiyle)