(a. i.) : 1) doğru yol gösterme, (bkz. : hidâyet). 2) Kur’ân-ı Kerîm, (bkz. : Hltâb, Kitâb, Mushaf, Necm, Nûr, Zikr).

اَلْهَدْيُ [el-hedy] ve اَلْهَدْيَةُ [el-hedyet] (hâ’ların fethi ve kesri ve dâl’ların sükûnuyla) Bir adamın sîret ve meslek ve tarîkatine denir, râh ve reviş ma’nâsına; yukâlu: هَدَى هَدْيَ فُلَانٍ وَهَدْيَتَهُ أَيْ سَارَ طَرِيقَتَهُ وَسِيرَتَهُ

اَلْهُدَى [el-hudâ] (hâ’nın zammı ve elifin kasrıyla) Doğru yola gitmeğe denir, reşâd ma’nâsına. Ve doğru yola delâlet eylemeğe denir ki ismdir. Ve bu mü’ennestir ve müzekker olur; yukâlu: هُوَ عَلَى الْهُدَى أَيْ عَلَى الرَّشَادِ ve yukâlu: سَلِ اللهَ الْهُدَى أَيِ الدَّلَالَةَ عَلَى الرَّشَادِ Ve هُدَى [hudâ] Gündüze ıtlâk olunur, nehâr ma’nâsına. Ve هُدَى [hudâ] ve هَدْيٌ [hedy] (hâ’nın fethi ve dâl’ın sükûnuyla) ve هِدَايَةٌ [hidâyet] (hâ’nın kesriyle) ve هِدْيَةٌ [hidyet] (فِدْيَةٌ [fidyet] vezninde) Matlûba îsâl eylemek şânından olan tarîka delâlet ve irşâd eylemek ma’nâsına masdar olur; yukâlu: هَدَاهُ يَهْدِيهِ هُدًى وَهَدْيًا وَهِدَايَةً وَهِدْيَةً إِذَا أَرْشَدَهُ Ve bu ma’nâda lâzım olur ki hidâyet bulmak ve hidâyetlenmek ma’nâsına olur; yukâlu: هَدَاهُ فَهَدَى أَيِ اهْتَدَى Ve işbu mâdde irâ’et-i tarîk ma’nâsını mülâhaza ile bi’n-nefs mef’ûl-i sânîye müte’addî olur; yukâlu: هَدَاهُ اللهُ الطَّرِيقَ Ve işâret-i tarîk mülâhazasıyla إِلَى harfiyle müte’addî olur; yukâlu: هَدَاهُ إِلَيْهِ Ve telvîh-i tarîk mülâhazasıyla lâm’la müte’addî olur; yukâlu: هَدَاهُ لَهُ

s. Custom, manner, habit.

vn. & s. As هدایت No. 1.

s. 1. A bride when being conducted home in public procession. 2. A captive of war. 3. (n. u. هدیە) Any beast taken to Mekka to be slaughtered in sacrifice.

s. 1. Guidance. 2. A right road; the way of salvation; the faith of Islam.