اَلنَّوْرُ [en-nevr] (nûn’un fethiyle ve vâv’ın sükûnuyla) ve اَلنِّوَارُ [en-nivâr] (nûn’un kesriyle) Bir nesneden kaçmak; yukâlu: نُرْتُ مِنَ الشَّيْءِ أَنُورُ نَوْرًا وَنِوَارًا إِذَا تَنَفَّرْتَ عَنْهُ Ve kaçırmak ma’nâsına da gelir; tekûlu: نُرْتُ غَيْرِي إِذَا نَفَّرْتَهُ Ve نَوْرٌ [nevr] Çiçeğe de derler.

اَلنُّورُ [en-nûr] (nûn’un zammıyla ve vâv’ın meddiyle) Ziyâ ma’nâsınadır. Ve نُورٌ [nûr] نَارٌ [nâr]ın dahi cem’i gelir.

اَلنُّورُ [en-nûr] (nûn’un zammıyla) Aydınlığa denir, ضَوْءٌ [dav’] ve ضِيَاءٌ [diyâ’] ma’nâsına, her ne olur ise olsun ki ظُلْمَةٌ [zulmet]in zıddı olur, Fârisîde rûşenâyî denir. ‘Alâ-kavlin pertev ve şu’â’ına denir ki dâfi’-i zulmet olan şu’ledir, ışık ta’bîr olunur. Cem’i أَنْوَارٌ [envâr] ve نِيرَانٌ [nîrân] gelir nûn’un kesriyle.

s. (pl. انوار، نیران) 1. Light. 2. A source and centre of light. 3. A halo of glory. 4. Name of men. 5. (astron.) A certain space before and behind each of the planets and nodes of the ecliptic.

s. (n. u. نورە) White blossoms; bloom.

اَلنَّوْرُ [en-nevr] (جَوْرٌ [cevr] vezninde) Rûşen ve aydın olmak ma’nâsınadır; yukâlu: نَارَ يَنُورُ نَوْرًا إِذَا أَضَاءَ Ve dâg ve damga vurmak ma’nâsınadır; tekûlu: نُرْتُ الْبَعِيرَ نَوْرًا إِذَا جَعَلْتَ عَلَيْهِ نَارًا أَيْ سِمَةً Ve نَوْرٌ [nevr] نَوْرَةٌ [nevret] ve نَوَارٌ [nevâr] gibi ağacın ve nebâtın çiçeğine denir, زَهْرٌ [zehr] ma’nâsına. ‘Alâ-kavlin beyâz olanına denir, sarısına زَهْرٌ [zehr] denir. Cem’i أَنْوَارٌ [envâr] gelir. Ve نَوْرٌ [nevr] ve نَوَارٌ [nevâr] (nûn’un fethi ve kesriyle) Hatun kısmı bâ’is-i sû’-i zann ve sebeb-i töhmet olan nesneden nüfûr ve perhîz eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: نَارَتِ الْمَرْأَةُ نَوْرًا وَنَوَارًا وَنِوَارًا إِذَا نَفَرْتَ مِنَ الرِّيبَةِ Ve bu ma’nâda müte’addî olur, hatunu mevki’-i töhmetten infâr eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: نَارَ الْوَاعِظُ الْمَرْأَةَ إِذَا نَفَرَهَا عَنِ الرِّيبَةِ Ve نَوْرٌ [nevr] Cenkte bozulmak ma’nâsınadır; yukâlu: نَارَ الْقَوْمُ نَوْرًا إِذَا انْهَزَمُوا Ve ıraktan âteş görmek ma’nâsınadır; yukâlu: نَارُوا النَّارَ مِنْ بَعِيدٍ إِذَا تَبَصَّرُوهَا

(a. i. envâr, nîrân) : 1) aydınlık, parıltı, parlaklık. Cebel-i nûr, Cebel-ün-nûr (Nur dağı) : Mekke’deki Harra dağı. Zün-nûreyn : iki nur sahibi, [Hz. Peygamber (Aleyhisselâm)in iki kızını almış olması dolay isiyle] Hz. Osman. Sûret-ün-nûr : Kur’an’da bir sûre.

(a. i. c. : envâr) : 1) parlaklık. 2) ağaç çiçeği.

iz. ar. cm: envâr, nîrân. t. Nûreyn. 1. Aydınlık, ışık, ziyâ, rû-şenâyî: güneşin nûru ertafı kapladı. 2. Parlaklık, şa’şa’a, şeref ü şân: nûr-ı imân; dîn-i İslâm neşr-i envâr-ı hakîkat etmeye başlayınca. || göz nûru okuyup yazmakla veya dikişle görülen iş: göz nûru dökmek. ≡ t. şems ve kamer. || Zi’n-nûreyn: iki nûrun sâhibi.— birbirini müteâkip benât-ı Cenâb-ı Nebevî’den ikisini tezevvüc ettiği münâsebetle, Hazret-i Osman bin Affân (r.a.)’a lakap olmuştur. ≡ sıf. tr. Parlak, rûşen.

vn. & s. A being bright, brilliant; brightness.