نُورٌ [nûr] Bâ’is-i rûşenâyî-i 'alem sallallâhu 'aleyhi ve sellem hazretlerine ıtlâk olunur, ke-mâ kâle ta’âlâ: ﴿قَدْ جَاءَكُمْ مِنَ اللهِ نُورٌ وَكِتَابٌ مُبِينٌ﴾ Ve نُورٌ [nûr] Hakâyık-ı eşyâyı ke-mâ hiye keşf ve beyân eden nesneye ıtlâk olunur. Ve نُورٌ [Nûr] Buhârâ kazâsında bir karye adıdır; a’lâmdan hâfız Ebû Mûsâ 'İmrân ve hâfız hasen b. 'Alî en-Nûriyyân oradandır. Ve vâ’iz-i meşhûr huseyn en-Nûrî’ye نُورِيٌّ [nûriyy] ile telkîbin vechi budur ki kaçan va’z ve tezkîre mübâşeret eylese 'âlem-i gaybdan nûr berk ve leme’ân eder idi.

s. (n. u. نورە) White blossoms; bloom.

Çingeneler, serseriler.

اَلنُّورُ [en-nûr] (nûn’un zammıyla) Aydınlığa denir, ضَوْءٌ [dav’] ve ضِيَاءٌ [diyâ’] ma’nâsına, her ne olur ise olsun ki ظُلْمَةٌ [zulmet]in zıddı olur, Fârisîde rûşenâyî denir. ‘Alâ-kavlin pertev ve şu’â’ına denir ki dâfi’-i zulmet olan şu’ledir, ışık ta’bîr olunur. Cem’i أَنْوَارٌ [envâr] ve نِيرَانٌ [nîrân] gelir nûn’un kesriyle.

iz. ar. cm: envâr, nîrân. t. Nûreyn. 1. Aydınlık, ışık, ziyâ, rû-şenâyî: güneşin nûru ertafı kapladı. 2. Parlaklık, şa’şa’a, şeref ü şân: nûr-ı imân; dîn-i İslâm neşr-i envâr-ı hakîkat etmeye başlayınca. || göz nûru okuyup yazmakla veya dikişle görülen iş: göz nûru dökmek. ≡ t. şems ve kamer. || Zi’n-nûreyn: iki nûrun sâhibi.— birbirini müteâkip benât-ı Cenâb-ı Nebevî’den ikisini tezevvüc ettiği münâsebetle, Hazret-i Osman bin Affân (r.a.)’a lakap olmuştur. ≡ sıf. tr. Parlak, rûşen.

(tek. ة) [cogul] أَنْوَار çiçek, çiçeklenme, çiçek.

(a. i. envâr, nîrân) : 1) aydınlık, parıltı, parlaklık. Cebel-i nûr, Cebel-ün-nûr (Nur dağı) : Mekke’deki Harra dağı. Zün-nûreyn : iki nur sahibi, [Hz. Peygamber (Aleyhisselâm)in iki kızını almış olması dolay isiyle] Hz. Osman. Sûret-ün-nûr : Kur’an’da bir sûre.

(a. i. c. : envâr) : 1) parlaklık. 2) ağaç çiçeği.

Işık, lamba, nur, ışın, parıltı, far, ziya, ışıltı. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; aydınlık, aydınlatma, ışıklandırma, aydınlanma, hüzme, sokak lambası, insanın içini aydınlatan her şey.

اَلنَّوْرُ [en-nevr] (جَوْرٌ [cevr] vezninde) Rûşen ve aydın olmak ma’nâsınadır; yukâlu: نَارَ يَنُورُ نَوْرًا إِذَا أَضَاءَ Ve dâg ve damga vurmak ma’nâsınadır; tekûlu: نُرْتُ الْبَعِيرَ نَوْرًا إِذَا جَعَلْتَ عَلَيْهِ نَارًا أَيْ سِمَةً Ve نَوْرٌ [nevr] نَوْرَةٌ [nevret] ve نَوَارٌ [nevâr] gibi ağacın ve nebâtın çiçeğine denir, زَهْرٌ [zehr] ma’nâsına. ‘Alâ-kavlin beyâz olanına denir, sarısına زَهْرٌ [zehr] denir. Cem’i أَنْوَارٌ [envâr] gelir. Ve نَوْرٌ [nevr] ve نَوَارٌ [nevâr] (nûn’un fethi ve kesriyle) Hatun kısmı bâ’is-i sû’-i zann ve sebeb-i töhmet olan nesneden nüfûr ve perhîz eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: نَارَتِ الْمَرْأَةُ نَوْرًا وَنَوَارًا وَنِوَارًا إِذَا نَفَرْتَ مِنَ الرِّيبَةِ Ve bu ma’nâda müte’addî olur, hatunu mevki’-i töhmetten infâr eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: نَارَ الْوَاعِظُ الْمَرْأَةَ إِذَا نَفَرَهَا عَنِ الرِّيبَةِ Ve نَوْرٌ [nevr] Cenkte bozulmak ma’nâsınadır; yukâlu: نَارَ الْقَوْمُ نَوْرًا إِذَا انْهَزَمُوا Ve ıraktan âteş görmek ma’nâsınadır; yukâlu: نَارُوا النَّارَ مِنْ بَعِيدٍ إِذَا تَبَصَّرُوهَا