(f. s.) : doksan : 90. (bkz : tis’în, tis’ûn).

اَلنَّوْضُ [en-nevd] (حَوْضٌ [havd] vezninde) Seyr ve seyâhat eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: نَاضَ الرَّجُلُ يَنُوضُ نَوْضًا إِذَا ذَهَبَ فِي الْبِلاَدِ Ve bir yerden kazık ve kök ve enser makûlesini çekip çıkarmağa dürüşmek ma’nâsınadır; yukâlu: نَاضَ الشَّيْءَ إِذَا عَالَجَهُ لِيَنْتَزِعَهُ كَالْوَتِدِ وَنَحْوِهِ Ve su çıkarmak ma’nâsınadır; yukâlu: نَاضَ الْمَاءَ إِذَا أَخْرَجَهُ Ve şimşek çakmak ma’nâsınadır; yukâlu: نَاضَ الْبَرْقُ إِذَا تَلَأْلَأَ Ve نَوْضٌ [nevd] İnsân ve hayvânın sağrıları ile sırtının iki taraflı aşağı uçlarının kavuştukları yere denir ki her bedende iki نَوْضٌ [nevd] olur; yukâlu: ضَرَبَ فِي نَوْضِهِ وَهُوَ وُصْلَةُ مَا بَيْنَ الْعَجُزِ وَالْمَتْنِ Ve deprenmek ma’nâsınadır; yukâlu: مَا يَقْدِرُ أَنْ يَنُوضَ أَيْ أَنْ يَتَحَرَّكَ Ve عُصْعُصٌ ['us’us] ismidir ki oma kemiğidir. Ve bir nesne beri öte ırgalanıp salınmak ma’nâsınadır; yukâlu: لاَ زَالَ يَنُوضُ الْحَبْلُ أَيْ يَتَذَبْذَبُ وَيَتَعَثْكَلُ Ve نَوْضٌ [nevd] Su çıkacak yere denir. Cem’i أَنْوَاضٌ [envâd] ve cem’ü’l-cem’i أَنَاوِيضُ [enâvîd] gelir.

vn. & s. A drowsy man’s nodding.

card. num. Ninety.