نَمْ [nem] (nûn’un fethi ve mîm’in sükûn üzere binâsıyla) Emr-i hâzırdır, نَوْمٌ [nevm]den. Ve nûn’un fethi müstakbelinde meftûh olduğuna binâ’endir, zîrâ elife kalb olunan vâv ictimâ’-ı sâkineynden ötürü sâkıt olmuştur.

اَلنَّمُّ [en-nemm] (nûn’un fethi ve mîm’in teşdîdiyle) Koğuculuk etmek; yukâlu: نَمَّ الْحَدِيثَ يَنُمُّهُ وَيَنِمُّهُ نَمًّا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ وَالثَّانِي إِذَا قَتَّهُ Ve قَتٌّ [katt] kâf’la ve tâ’-i müsennâtla gammâzlık etmeğe derler. Ve نَمٌّ [nemm] Gammâza dahi derler.

(for نەیم), comp. 1. My what? whatsoever I have. 2. What am I? Whatsoever I am.

vn. & s. 1. A carrying a tale secretly to make mischief; an acting the talebearer; talebearing. 2. An odor’s being diffused, betraying itself; diffusion.

s. 1. Moisture, dampness. 2. A suspicion. 3. T. a. Moist, damp.

i. fa. 1. Hafif sûrette ıslaklık, az yaşlık: bu çamaşırda biraz nem vardır; ütü ile nemini almalı. 2. Havada veya bir binanın içinde ve duvarlarında olan yaşlık, rutûbet: havada, bu odada çok nem vardır. 3. Gece yağıp ortalığa konan incecik damlalar, çiğ, nedâ, şebnem, jâle: gece nem yağar.

(a. i.) : 1) karınca, (bkz. : mûr). 2) kaşındırıcı bir ot.

(f. i.) : 1) hafif ıslaklık, az yaşlık, (bkz. : rutubet).

(a. i.) : söz getirip götürme, koğuculuk etme.

s. (fem. نمە; pl. انما) A talebearer, mischief-maker.