s. pl. of نقرە, q. v.

اَلنَّقْرُ [en-nakr] (nûn’un fethi ve kâf’ın sükûnuyla) Kuş minkârıyla dâne götürmek; yukâlu: نَقَرَ الطَّائِرُ الْحَبَّةَ يَنْقُرُهَا نَقْرًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ Ve نَقْرٌ [nakr] Bir nesneyi delmeğe dahi derler. Ve نَقْرٌ [nakr] Üfürmeğe dahi derler; yukâlu: نَقَرَ فِي النَّاقُورِ أَيْ فِي الصُّورِ Ve نَقْرٌ [nakr] Bir kimseyi ta’yîb etmeğe de derler; tekûlu: نَقَرْتُ الرَّجُلَ نَقْرًا إِذَا عِبْتَهُ Kâlet imre’etun li-zevcihâ: مُرَّ بِي عَلَى بَنِي نَظَرَى وَلَا تَمُرَّ بِي عَلَى بَنَاتِ نَقَرَى” أَيْ مُرَّ بِي عَلَى الرِّجَالِ الَّذِينَ يَنْظُرُونَ وَلَا تَمُرَّ بِي عَلَى النِّسَاءِ اللَّوَاتِي يَعِبْنَ مَنْ مَرَّ بِهِنَّ Ve نَقْرٌ [nakr] Dilin dimâga yapıştırıp ba’dehu ağzın açmakla sâdır olan savta dahi derler, davarı sürmek için ederler; tekûlu: نَقَرْتُ بِالْفَرَسِ نَقْرًا إِذَا أَلْصَقْتَ لِسَانَكَ بِحَنَكِكَ ثُمَّ تَفْتَحُ Ve نَقْرٌ [nakr] Şol âvâza derler ki baş parmağı orta parmağa vurmaktan hâsıl olur.

اَلنُّقْرَةُ [en-nukret] (غُرْفَةٌ [gurfet] vezninde) ve اَلنِّقْرُ [en-nikr] (nûn’un kesriyle) ve اَلْأُنْقُورُ [el-unkûr] (أُسْلُوبٌ [uslûb] vezninde) Bunlar da hurmâ çekirdeğinin zahrında olan yive denir ki fidan ondan nâbit olur. Ve نُقْرَةٌ [nukret] Yerde olur değirmi halkî oyma çukura denir ki onda su irkilir ve ba’zı kayalarda dahi olur. Cem’i نُقَرٌ [nukar] gelir, صُرَدٌ [surad] vezninde ve نِقَارٌ [nikâr] gelir, nûn’un kesriyle. Ve نُقْرَةٌ [nukret] Kafâ çukuruna denir. Ve eritilmiş altın ve gümüş pâresine denir; cem’i نِقَارٌ [nikâr]dır nûn’un kesriyle. Ve hâne-i çeşme denir, وَقْبُ الْعَيْنِ [vakbu’l-'ayn] ma’nâsına. Ve göt deliğine denir, ثَقْبُ الْإِسْتِ [sakbu’l-ist] ma’nâsına. Ve kuş yumurtlayacak çukura denir.

s. The round aperture in the back of a date-stone, through which the young plant issues.

نُقَرُ [Nukar] (صُرَدٌ [surad] vezninde) Bir mevzi’ adıdır.

اَلنَّكَرُ [en-neker] (fethateynle) ve اَلنُّكْرُ [en-nukr] ve اَلنُّكُورُ [en-nukûr] (nûn’ların zammıyla) ve اَلنَّكِيرُ [en-nekîr] (nûn’un fethiyle) Bilmemek, cehl ma’nâsınadır; yukâlu: نَكِرَ الشَّيْءَ نَكَرًا وَنُكْرًا وَنُكُورًا وَنَكِيرًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا جَهِلَهُ

اَلنَّقْرُ [en-nakr] (فَقْرٌ [fakr] vezninde) Vurmak ma’nâsınadır; yukâlu: نَقَرَهُ نَقْرًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا ضَرَبَهُ Ve bir adamı 'ayblamak ma’nâsınadır; yukâlu: نَقَرَهُ إِذَا عَابَهُ Ve kuş yavru çıkarmak için yumurtasını delmek ma’nâsınadır; yukâlu: نَقَرَ الطَّائِرُ الْبَيْضَةَ عَنِ الْفَرْخِ إِذَا نَقَبَهَا Ve boruyu üflemek ma’nâsınadır; yukâlu: نَقَرَ فِي النَّاقُورِ إِذَا نَفَخَ Ve taşa oymacılıkla yazı yazmak ma’nâsınadır; yukâlu: نَقَرَ فِي الْحَجَرِ إِذَا كَتَبَ Ve kuş oradan buradan dâne devşirmek ma’nâsınadır; yukâlu: نَقَرَ الطَّائِرُ إِذَا لَقَطَ مِنْ هَهُنَا وَهَهُنَا Ve taş ve ağaç makûlesini oymak ma’nâsınadır; yukâlu: نَقَرَ الْحَجَرَ وَالْخَشَبَ إِذَا نَقَبَهُ Ve dilin ucunu damağa yapıştırmakla ıslık çalmak ma’nâsınadır ki masdardır. 'Alâ-kavlin ismidir, dilin ağızda ıztırâbına denir. Ve ‘alâ-re’yin şol ıslık gibi incecik savta denir ki onunla at kısmını iz’âc ederler. Ve Fedekî el-Minkarî nâm şâ’irin işbu: hأَنَا ابْنُ مَاوِيَّةَ إِذْ جَدَّ النَّقَرْh mısrâ’ında نَقَرٌ [nakar] lafzı ki fethateynledir, fi’l-asl نَقْرٌ [nakr]dır kâf’ın sükûnuyla, atı sürmek için vech-i mezkûr üzere ıslık çalmağa denir. Lâkin mısrâ’-ı mezbûr lafz-ı merkûm üzere vakf olunmakla râ’nın harekesi kâf’a nakl olundu, niteki هَذَا بَكُرْ ve مَرَرْتُ بِبَكِرْ dersin. Ve bu hâl nasb hâletine mahsûstur. Şârih der ki harekeyi nakl eylemeyip sâkineyn üzere vakf olunmak dahi câ’izdir, nihâyet harf-i evvele bir hareke-i muhtelise i’tâ olunur. Ve نَقْرٌ [nakr] Baş parmağı orta parmağına vurmakla seslendirmek ma’nâsınadır; yukâlu: نَقَرَ فُلاَنٌ إِذَا قَرَعَ الْإِبْهَامَ عَلَى الْوُسْطَى وَصَوَّتَ Ve bu ma’nâda ism olur, o savta denir. Ve bir adamı yâ bir cemâ’ati hâssaten da’vet eylemek ma’nâsına müsta’meldir, gûyâ ki cem’iyyetten med’uvvü nakr eder; yukâlu: نَقَرَ بِهِمْ إِذَا دَعَاهُمْ خَاصَّةً

iz. ar. Oyma, hakk ve tırâş etme, mermer vesâireyi oyarak heykel gibi şeyler yapma, heykel-tıraşlık, seng-tırâşlık: نقر فن fenn-i nakr = fr. sculpture.

اَلنَّقَرُ [en-nekar] (fethateynle) Darılmak ma’nâsınadır; yukâlu: نَقِرَ عَلَيْهِ نَقَرًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا غَضِبَ Ve koyuna نُقَرَةٌ [nukaret] dedikleri maraz isâbet eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: نَقِرَتِ الشَّاةُ إِذَا أَصَابَتْهَا النُّقَرَةُ Ve bir adamın mâl ve menâlı kalmayıp zâ’il olmak ma’nâsınadır; yukâlu: أَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الْعَقَرِ وَالنَّقَرِ أَيْ ذَهَابِ الْمَالِ

vn. & s. 1. A striking, a beating; a blow. 2. A blaming, chiding, reproach. 3. A bird’s pecking with its beak; a peck. 4. A bird’s picking up grain, etc. 5. A hollowing out, a boring. 6. A carving, inscribing; sculpture. 7. A blowing a horn, a trumpeting. 8. A making the peculiar clicking noise with the tongue commonly used in urging a horse; or, a whistling in some peculiar manner. 9. A snapping with the middle finger and thumb. 10. A specially inviting.