(a. i.) : 1) yardım. 2) üstünlük. (bkz. : zafer). Sûre-i nasr : Kur’ân’ın 110) sûresi.

iz. ar. 1. Yardım, imdat, avn. 2. Zafer, muzafferiyet, gâlibiyet, nusret.

نَصَرٌ [Nasar] (fethateynle) Esâmîdendir: İbrâhîm b. Nasar ed-dabbî ve 'Abdullâh b. Muhammed b. 'Abdullâh b. Nasar muhaddislerdir.

اَلنَّصْرُ [en-nasr] (حَصْرٌ [hasr] vezninde) ve اَلنُّصُورُ [en-nusûr] (ظُهُورٌ [zuhûr] vezninde) Yardım eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: نَصَرَ الْمَظْلُومَ نَصْرًا وَنُصُورًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا أَعَانَهُ Ve yağmur 'umûm üzere yeri suvarmak ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: نَصَرَ الْغَيْثُ الْأَرْضَ إِذَا عَمَّهَا بِالْجَوْدِ Ve bir adamı bir nesneden kurtarmak ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: نَصَرَهُ مِنْهُ إِذَا نَجَاهُ وَخَلَّصَهُ Ve نَصْرٌ [nasr] Vasf olur. Müfred ve cem’i berâber olur, عَدْلٌ [‘adl] gibi; yukâlu: رَجُلٌ نَصْرٌ وَقَوْمٌ نَصْرٌ أَيْ نَاصِرٌ وَنَاصِرُونَ Ve Nasr b. ku’ayn bir kabîle pederidir. Cevherî’nin Ru’be nâm şâ’ire nisbetle istişhâd mevki’inde inşâd eylediği işbu hلَقَائِلٌ يَا نَصْرُ نَصْرًا نَصْرًاh mısrâ’ı galattır ve bu Cevherî’nin hod-be-hod inşâdı değildir, belki Sîbeveyhi vetîre-i mezbûre üzere inşâd eylemekle kendisine sâbıktır. Ve rivâyet-i sahîha: hيَا نَضْرُ نَضْرًا نَضْرًاh olmaktır, dâd-ı mu’ceme ile. Ve Nadr-ı mezbûr Umeviyye tarafından horâsân vâlîsi olan Nasr b. Seyyâr nâm nâ-bekârın derbânı idi. Mütercim der ki Şevâhidu Bagdâdiyye ve Şevâhîdu Mugni’l-Lebîb’de mısrâ’-ı mezbûrun i’râbına dâ’ir akvâl-i şettâ olmakla hâhiş-ger olanlar onlara mürâca’at edeler.

vn. & s. 1. A helping, assisting; help, assistance. 2. A saving one from a trouble or danger; help, salvation.