(a. i. c. : nüşûr) : 1) yayma, dağıtma, saçma, açma. 2) herkese duyurma, (bkz : işâa). 3) gazeteye yazma, yazdırma. 4) kıyamette bütün insanların dirilmesi. Yevm-ün-neşr : herkesin dirileceği kıyamet günü.

iz. ar. 1. Dağıtma, yayma: bu çiçek bir râyiha-i tayyibe neşr ediyor. 2. Herkese duyurma, işâ’a: havâdis neşretmek. 3. Evrâk-ı havadis vesâir matbûâta derc etme veya ettirme: bazımakâlât-ı nâfia neşretti; bu havâdisi en evvel neşreden filân gazetedir. 4. Bir kitap ve gazete vesâire tab’ edip enzâr-ı âmmeye koma: birçok kütüb-i müfîde neşretti; Matba’a-i Âmire tarafından neşrolunan kitaplar; kendisi bir gazete neşrediyor. 5. Umûma yetiştirme, ta’mîm, umûmî hâline koyma: neşr-i maârif; neşr-i ulûm. 6. Yevm-i kıyâmette bütün insanların dirilmesi: haşr u neşr. ba. حشر haşr. || ed. leff ü neşr. ba. لف leff.

اَلنَّشَرُ [en-neşer] (fethateynle) Develere cereb 'illeti yayılmak ma’nâsınadır; yukâlu: نَشِرَتِ الْإِبِلُ نَشَرًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا انْتَشَرَ فِيهِ الْجَرَبُ Ve نَشَرٌ [neşer] Dağınık nesneye denir, مُنْتَشِرٌ [munteşir] ma’nâsına; ve minhu’l-hadîsu: hاَللَّهُمَّ اضْمُمْ نَشَرَىh أَيْ مَا انْتَشَرَ مِنْ أَمْرِي Ve نَشَرٌ [neşer] Koyun ve keçi sürüsü gece içre etrâfa ra’y için dağılmak ma’nâsınadır; yukâlu: نَشِرَتِ الْغَنَمُ نَشَرًا مِنَ الْبَابِ الْمَزْبُورِ إِذَا انْتَشَرَ بِاللَّيْلِ فَتَرْعَى

s. 1. A sweet smell; or any odor; or, the odor from the body of a newly-awakened woman. 2. The second growth of verdure after the summer’s heat. 3. A name of men.

vn. & s. 1. A scattering, spreading broadcast, a being scattered. 2. A publishing, diffusing; publication, promulgation. 3. God’s raising the dead. 4. A sawing timber, etc. 5. The dead’s being raised; resurrection. 6. Herbage’s sprouting; a tree’s coming into leaf.

اَلنَّشَرُ [en-neşer] (fethateynle) Dağılmış nesne, مُنْتَشِرٌ [munteşir] ma’nâsına. Ve fi’l-hadîsi: “أَتَمْلِكُ نَشَرَ الْمَاءِ” ve yukâlu: رَأَيْتُ الْقَوْمَ نَشَرًا أَيْ مُنْتَشِرِينَ وَاكْتَسَى الْبَازِي [رِيشًا] نَشَرًا أَيْ مُنْتَشِرًا طَوِيلًا Doğanın tüyü uzadı ma’nâsına. Ve نَشَرٌ [neşer] Koyun gece ile yayılıp otlamağa da derler.

اَلنَّشْرُ [en-neşr] (nûn’un fethi ve şîn’in sükûnuyla) Güzel kokudur, râyiha-i tayyibe ma’nâsına. Ve نَشْرٌ [neşr] Kezâlik şol ota der[ler] ki kuruduktan sonra ‘akîb-i sayfte ona yağmur yağmakla yeşere.Hayvânât için muzırr olmağın halk bu makûle otu otlatmadan ictinâb edip ondan firâr ederler. Ve نَشْرٌ [neşr] Zikr olunan otun bitmesine dahi derler; yukâlu: نَشَرَتِ الْأَرْضُ إِذَا نَبَتَتْ فِيهَا ذَلِكَ Ve نَشْرٌ [neşr] Bir nesneyi açıp yaymağa da derler; yukâlu: نَشَرَ الْمَتَاعَ وَغَيْرَهُ يَنْشُرُهُ نَشْرًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا بَسَطَ Ve نَشْرٌ [neşr] Bir nesneyi dest-erre ile kesmeğe de derler; yukâlu: نَشَرْتُ الْخَشَبَةَ أَنْشُرُهَا إِذَا قَطَعْتَهَا بِالْمِنْشَارِ Ve نَشْرٌ [neşr] Haberi şâyi’ etmeğe de derler; tekûlu: نَشَرْتُ الْخَبَرَ إِذَا أَذَعْتَهُ

اَلنُّشُرُ [en-nuşur] (zammeteynle) Cem’i; yukâlu: رِيَاحٌ نُشُرٌ