iz. ar. 1. Dağıtma, yayma: bu çiçek bir râyiha-i tayyibe neşr ediyor. 2. Herkese duyurma, işâ’a: havâdis neşretmek. 3. Evrâk-ı havadis vesâir matbûâta derc etme veya ettirme: bazımakâlât-ı nâfia neşretti; bu havâdisi en evvel neşreden filân gazetedir. 4. Bir kitap ve gazete vesâire tab’ edip enzâr-ı âmmeye koma: birçok kütüb-i müfîde neşretti; Matba’a-i Âmire tarafından neşrolunan kitaplar; kendisi bir gazete neşrediyor. 5. Umûma yetiştirme, ta’mîm, umûmî hâline koyma: neşr-i maârif; neşr-i ulûm. 6. Yevm-i kıyâmette bütün insanların dirilmesi: haşr u neşr. ba. حشر haşr. || ed. leff ü neşr. ba. لف leff.