iz. ar. [ism-i cins] Arı, zenbûr.

is. ar. cm. fd. Nahle. ba. نحله Nahle.

اَلنَّخْلُ [en-nahl] (nûn’un fethi ve hâ-yı mu’cemenin sükûnuyla) Bir nesneyi üğürtlemek ma’nâsınadır; yukâlu: نَخَلَ الشَّيْءَ نَخْلًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا صَفَّاهُ وَاخْتَارَهُ Ve نَخْلٌ [nahl] Hurmâ ağacına denir; mü’ennes ve müzekker olur, müfredi نَخْلَةٌ [nahlet]tir, cem’i نَخِيلٌ [nehîl] gelir nûn’un fethiyle, niteki نَخِيلٌ [nehîl] نَخْلٌ [nahl] gibi ism-i cem’ olur.

s. (n. u. نحلە) 1. The honeybee. 2. A gift.

aşağıbak

اَلنَّحْلُ [en-nahl] (nûn’un fethi ve hâ’nın sükûnuyla) Bal arısı. Müzekkere ve mü’ennese ıtlâk olunması câ’izdir, meger ki نَحْلٌ يَعْسُوبٌ ve نَحْلٌ نَاحِلٌ diyeler ki bu hînde müzekkere mahsûs olur. Ve يَعْسُوبٌ [ya’sûb] arı beğine ıtlâk olunduğu gibi erkek arıya dahi derler.

اَلنَّحْلَةُ [en-nahlet] (vezn-i mezbûr üzere) Vâhidi. Ve نَحْلٌ [nahl] Bir kimseye bir sözü isnâd etmektir, hâlâ ki onu gayrı kimse söylemiştir; tekûlu: نَحَلَتُهُ الْقَوْلَ أَنْحُلُهُ نَحْلًا إِذَا أَضَفْتَ إِلَيْهِ قَوْلًا قَالَهُ غَيْرُهُ وَادَّعَيْتَهُ عَلَيْهِ

اَلنُّحْلُ [en-nuhl] (nûn’un zammı ve hâ’nın sükûnuyla) Masdardır, bahşîş vermek ma’nâsına; tekûlu: نَحَلْتُهُ مِنَ الْعَطِيَّةِ أَنْحَلُهُ نُحْلًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ Ve نُحْلٌ [nuhl] 'Avrete mehrin safâ-yı hâtır ile vermeğe dahi derler, da’vâ ve taleb etmeksizin; tekûlu: نَحَلْتُ الْمَرْأَةَ عَنْ طِيبِ نَفْسٍ مِنْ غَيْرِ مُطَالَبَةٍ أَنْحَلُهَا Ve ba’zılar eyitti: نُحْلٌ [nuhl] 'avrete mehrini bilâ-'ıvaz vermektir.