a. pl. of میلا امیل،.

s. pl. of میلە, q. v.

vn. & s. (pl. میول) 1. A leaning, inclining; an inclination out of the perpendicular. 2. A bending, turning, swerving; inclination, deviation, deflexion; rise. 3. The declination of a heavenly body. 4. Love, affection; liking, propensity.

s. (pl. امیال میول،) 1. A style with which stibium is applied to the eyes; also, any style of metal. 2. An obelisk or mile-stone. 3. A mile distance. 4. T. A pivot or axle. 5. A surgical sound, a probe. 6. A crowbar. 7. A drill.

vn. & s. A naturally leaning; lopsidedness.

iz. ar. cm: emyâl. 1. İğne gibi ince ve uzun âlet, iğne, ibre. 2. Göze sürme sürmeye mahsus kemikten veya fil dişinden düz hılâl. 3. Yarayı sonda etmeye ve içine fitil sokmaya mahsus ucu kunt ince demir âlet: mil sokmak, mil ile yoklamak. 4. Sivri çelik kalem: mil ile kazmak. 5. Sivri ve münferid dağ veya tepe. 6. Rekz olunmuş (dikilmiş) sütûn veya sivri taş, dikili taş, nişan taşı. 7. Bir çark veya kürenin onun üzerinde döndüğü şiş, mihver: değirmen mili. 8. Yolun beher ikibin beş yüz arşın mesafesinde dikilen sivri taş veya ağaç ki mesafeyi ölçmeye yarar. 9. Bu alâmetlerin beher ikisi arasındaki mesafe ki badehü denizde dahi isti’mâl olunup, tûlu her memlekete göre tahallüf etmiştir: mil-i berrî; mil-i bahrî; Osmanlı, İngiliz mili. mîl-i coğrafî = coğrafyada müsta’meli. اعشارى ميل mîl-i a’şârî = kilometre.

(a. i. eırıyâl, müyûl) : 1) göze sürme çekmeye mahsus bir âlet. 2) yollardaki mesafeyi tayin için dikilen nişan. 3) iğne gibi ince ve uzun bir âlet. 4) ucu sivri çelik kalem. 5) sivri dağ tepesi. 6) bir kilometreye yakın bir uzaklık. 7) bir çarkın, üzerinde döndüğü mihver, eksen. 8) mîl-i bahrî (deniz mili) : 1852 metre.

(a. i. c. : müyûl) : 1) eğilme, eğiklik; akıntı. 2) sevme, tutulma. 3) gönül akışı, (bkz. : meyelân).

iz. ar. 1. Eğilme, doğru durmayıp bir tarafa eğilmiş olma, meyelân: bu duvar hârice, dâhile meyletmiş; bu direğin meyli bellidir. 2. İki taraftan birini ziyâde iltizâm etme, taraftarlık: hukkâmın haklı ve mazlûma meyli gayr-i ihtiyarîdir. 3. Muhabbet, rağbet, arzu: bu çocuğun edebiyata çok meyli vardır; çocuğu bir mesleğe sevk etmezden evvel meyl-i tabiisine bakmalı. 4. Taaşşuk, ibtilâ: kalbi zülf-i hûbâna meyl edeli. 5. ht. Bir kevkebin dâire-i ma’deleden bu’du. كلى ميل meyl-i küllî = seyyârenin (gezegenin) esnâ-yı devrinde dâire-i mezkûreden en ziyâde tebâ’udu: Merih’in meyl-i küllîsi kaç derecedir?

vulg. mil, a. (fem. میلە) Rich.