(a. i.) : birinin tasarrufu altında bulunan şey. (bkz : mülk).

(a. i. c. : emlâk) : 1) ev, dükkân, arazî gibi taşınmaz ve gelir getiren mal. (bkz. : gayr-i menkul). 2) bir devletin ülkesi. Dâr-ül-mülk : paytaht, başşehir. 3) vakıf olmayıp -doğrudan doğruya- birinin malı olan [toprak veya akar, yapı] , (bkz. : milk). Nefy-i mülk : fık. bir kimse malını başkasına bağışlama.

iz. ar. cm: melâik, melâike. Nezd-i İlâhî’de bulunan rûhâniyyûnun beheri, ferişteh: melek-i mukarreb; cin midir, melek midir?

iz. ar. cm: mülûk, hükümdâr.

iz. ar. ve: ( mülk ملك: iz. ar. cm: emlâk. 1. Tasarruf olunan şey, arazi ve akâr gibi îrâd veren gayr-i menkûl mal: mülkü yoktur, birçok emlâke mutasarrıftır. ميرى ملك mülk-i mîrî, اميريه املاك emlâk-ı emîriyye = hazîne-i devlete ait arazi. emlâk-i hümâyûn, emlâk-i şâhâne = hazîne-i hâssa’ya ait arazi. 2. Vakıf olmayıp, sâhibinin mülk-i sarîhi olan arazi ve akâr: bu dükkan, bu ev, bu bağ vakıf mıdır yoksa mülk mü? 3. Bir devlet ve hükümdarın emri altında ve tâbiiyyetinde bulunan memleket, kişver, kalem-rev: ihyâ-i mülk ü devlet.

(for ملأك), s. (pl. ملائكە، ملائك) An angel.

s. (fem. ملكە, pl. ملوك) 1. A lord, king, sovereign; especially, a petty king or prince. 2. God the sovereign Lord. 3. A pirate.

s. pl. of مالك, q. v.