a. fem. That brings forth one only at a birth.

a. (fem. مفردە) Separated, one by one.

sıf. ar. s: müfrede. [ferd’den imf. if‘âl] 1. Tek, yalnız, müteaddid olmayıp birden ibaret olan. 2. Mürekkep olmayan, basit. 3. ed. [sarfda] yalnız bir şey veya şahsa delâlet eden veya bire mahsus olan kelime, tesniye ve cem mukâbili: müfred müzekker; müfred müennes; müfred gâib. 4. Bir tek beyit [iki son manasıyla isim gibi de kullanılır.]

a. (fem. مفردە, pl. f. مفردات) 1. Apart, separate; single. 2. (gram.) Singular. 3. Simple, not compound. 4. Special to one individual.

sıf. ar. s. Müfride. [ferd’den if. if‘âl] htb. Bir cismi seyelân-ı elektrik geçmeyecek sûrette tahdîd edip ihtilâtını kesen. fr. ısolateur.

(a. s. ferd’den) : tek başına bırakan; izolatör.

(a. s.) : kendini din işlerine kaptırarak, bir yana çekilip Allaha ibâdet etmekle meşgul olan.

(a. s.) : kocaman, iri, büyük.

(a. s. ve i. ferd’den) : 1) tek, yalnız. 2) basit [mürekkep olmıyan] . 3) gr. * tekil. 4) ed. başı ve sonu olmıyan tek beyit.

اَلْمُفَرَّدُ [el-muferred] (مُعَظَّمٌ [mu’azzam] vezninde) Aralıkları فَرِيدٌ [ferîd]-i mezkûr ile fasl olunmuş altın dizisine denir; yukâlu: ذَهَبٌ مُفَرَّدٌ أَيْ مُفَصَّلٌ بِالْفَرِيدِ