اَلْمُعِيدُ [el-mu’îd] (mîm’in zammıyla) Mutîk ve tüvânâ adama ıtlâk olunur. Ve bi’d-defe’ât nâkalara aşan erkek deveye ıtlâk olunur. Ve arslana ıtlâk olunur. Ve umûr-âşinâ ve kâr-âgâh mücerreb ve hâzık adama ıtlâk olunur; yukâlu: هُوَ مُعِيدٌ أَيْ عَالِمٌ بِالْأُمُورِ حَاذِقٌ Mütercim der ki müderrisîn ıstılâhında مُعِيدٌ [mu’îd] ta’bîri إِعَادَةٌ [i’âdet]ten me’hûzdur ki dersini tâlib-i ‘ilme bir dahi takrîr ve tezkîr eden kimsedir; o tâlibe مُضَافٌ [mudâf] derler. Ve Mısır atı gibi gereği gibi ta’lîm ve te’dîb olunmuş râm ve zelûl ata مُبْدِئٌ [mubdi’] ve مُعِيدٌ [mu’îd] ıtlâk ederler; yekûlûne: فَرَسٌ مُبْدِئٌ وَمُعِيدٌ وَهُوَ الَّذِي قَدْ رِيضَ وَذُلِّلَ وَأُدِّبَ Ne tarafa icâle olunsa hemân dil-hâh üzere cevelân eylediği mülâhazasına mebnîdir. Ve bi’d-defe’ât gazâ ve cihâd eden adama ıtlâk olunur; yukâlu: رَجُلٌ مُبْدِئٌ مُعِيدٌ إِذَا كَانَ قَدْ غَزَا مَرَّةً بَعْدَ مَرَّةٍ Ve şol adama ıtlâk olunur ki tavren ba’de-tavrin umûr ve ahvâle tecribesi sebk eylemiş ola; yukâlu: فُلاَنٌ مُبْدِئٌ مُعِيدٌ إِذَا كَانَ قَدْ جَرَّبَ الْأُمُورَ مِرَارًا