a. (fem. مضربە) 1. A quilter of wadded garments, etc. 2. A good striker in battle; brave. 3. A fomenter of trouble.

اَلْمَضْرَبُ [el-madrab] (bi-fethi’l-mîmi ve’r-râ’i) Sefer etmek, ضَرْبٌ [darb] ma’nâsına; yukâlu: إِنَّ فِي أَلْفِ دِرْهَمٍ لَمَضْرَبًا أَيْ سَفَرًا وَتِجَارَةً Ve vasf etmek ma’nâsına dahi gelir; yukâlu: ضَرَبَ اللهُ مَثَلًا أَيْ وَصَفَ وَبَيَّنَ Ve kavluhum “فَضَرَبَ الدَّهْرُ ضَرَبَانَهُ” كَقَوْلِهِمْ “فَقَضَى مِنَ الْقَضَاءِ” Ya’nî “Havâdis-i dehr te’sîr etti.”

اَلْمِضْرَابُ [el-midrâb] (مِحْرَابٌ [mihrâb] vezninde) Bu dahi vuracak âlete denir, değnek ve kamçı gibi; tâziyâne-i tanbûra مِضْرَابٌ [midrâb] ıtlâkı bundandır.

a. (fem. مضربە) Quilted, wadded.

اَلْمِضْرَبُ [el-midrab] (مِنْبَرٌ [minber] vezninde) Kesîrü’d-darb ma’nâsınadır ki zikr olundu. Ve مِضْرَبٌ [midrab] Vuracak âlete denir. Ve oba ve sâyevân ta’bîr olunan büyük çadıra denir, gûyâ ki darb-ı evtâda âlet olmuştur; yukâlu: نَصَبَ الْمِضْرَبَ أَيِ الْفُسْطَاطَ الْعَظِيمَ

اَلْمَضْرَبُ [el-madrab] (مَقْعَدٌ [mak’ad] vezninde) İlikli kemiğe denir. Ve مَضْرَبٌ [madrab] ve مَضْرَبَةٌ [madrabet] (hâ’yla) Kılıcın ağızına denir ki çalım yeridir. Râ’ların kesriyle de câ’izdir. ve مَضْرِبٌ [madrib] (râ’nın kesriyle) İsm-i mekândır, nesne darb olunacak mahalle denir, meselâ مَضْرِبُ الْعَسَلِ [madribu’l-'asel] bal çalacak kap demektir. Ve bal, elezz-i eşyâ olmakla 'Arablar cimâ’ı ona teşbîh ederler. Ve عَسَلَةٌ ['aselet] ki hâ’yladır, bir mikdâr bala denir. Ve عُسَيْلَةٌ ['useylet] ki musaggarıdır, bunlardan tarafeyne mazinne-i iltizâz olmalarıyla zeker ve ferci isti’âre edip ve مضرب [madrib]leriyle peder ve mâder taraflarını irâde ederler ki soy ve neseb ve karâbet olacaktır, ona mebnî “Filân kimse fürû-mâye ve bî-asl ve mechûlü’n-nesebdir” diyecek yerde “مَا يُعْرَفُ لَهُ مَضْرِبُ عَسَلَةٍ” derler, مَا يُعْرَفُ لَهُ أَصْلٌ وَلاَ قَوْمٌ وَلاَ أَبٌ وَلاَ شَرَفٌ ma’nâsına. Burada mütercim-i Sihâh’ın te’vîline nazar oluna.

(a. i.) : 1) (bkz. : mızrâb). 2) oba, büyük çadır.

(a. darb’dan c. : madârib) : 1) darbedecek yer. (bkz. : mazreb, mazrıb). 2) çakma, kakma yeri.

اَلْمَضْرَبُ [el-madrab] (مَقْعَدٌ [mak’ad] vezninde) İlikli kemiğe denir. Ve مَضْرَبٌ [madrab] ve مَضْرَبَةٌ [madrabet] (hâ’yla) Kılıcın ağızına denir ki çalım yeridir. Râ’ların kesriyle de câ’izdir. ve مَضْرِبٌ [madrib] (râ’nın kesriyle) İsm-i mekândır, nesne darb olunacak mahalle denir, meselâ مَضْرِبُ الْعَسَلِ [madribu’l-'asel] bal çalacak kap demektir. Ve bal, elezz-i eşyâ olmakla 'Arablar cimâ’ı ona teşbîh ederler. Ve عَسَلَةٌ ['aselet] ki hâ’yladır, bir mikdâr bala denir. Ve عُسَيْلَةٌ ['useylet] ki musaggarıdır, bunlardan tarafeyne mazinne-i iltizâz olmalarıyla zeker ve ferci isti’âre edip ve مضرب [madrib]leriyle peder ve mâder taraflarını irâde ederler ki soy ve neseb ve karâbet olacaktır, ona mebnî “Filân kimse fürû-mâye ve bî-asl ve mechûlü’n-nesebdir” diyecek yerde “مَا يُعْرَفُ لَهُ مَضْرِبُ عَسَلَةٍ” derler, مَا يُعْرَفُ لَهُ أَصْلٌ وَلاَ قَوْمٌ وَلاَ أَبٌ وَلاَ شَرَفٌ ma’nâsına. Burada mütercim-i Sihâh’ın te’vîline nazar oluna.

(s. pl. مضارب) 1. A place or time of striking. 2. A place of pitching a tent. 3. A large tent. 4. The cutting part of the edge of a sword. 5. A stratagem of war. 6. A thing to which a parable or fable is applied; a moral. 7. Origin, stock, lineage.