اَلْمِشْرُ [el-mişr] (mîm’in kesriyle) Kızıl çehreli adama denir; yukâlu: رَجُلٌ مِشْرٌ أَيْ شَدِيدُ الْحُمْرَةِ

اَلْمِصْرُ [el-misr] (mîm’in kesriyle) Bu dahi iki nesne beyninde hâciz ve fâsıl olan şey’e denir. Ve iki arz beyninde olan hadd ve sınıra denir. Ve kaba denir, وِعَاءٌ [vi’â’] ma’nâsına. Ve كُورَةٌ [kûret] ma’nâsınadır ki şehr ve kazâsından 'ibârettir ki vilâyet ve sancak ta’bîr olunur. Ve aşı ta’bîr olunan kırmızı çamura denir. Ve مِصْرُ [Misr] Şehr-i ma’rûfun ismidir ki أُمُّ الدُّنْيَا [ummu’d-dunyâ] ile mükennâdır, تَمَصُّرٌ [temassur] ve تَمَدُّنٌ [temeddun]u için tesmiye olunmuştur yâhûd bânîsi olan Misr b. Nûh ya’nî Misr b. hâm b. Nûh 'aleyhi’s-selâm ismiyle müsemmâdır. Şârih der ki eşheri Misr b. Beysar b. hâm ile müsemmâdır ki kıbt tâ’ifesinin nisbet olundukları kibtîm nâm kimsenin pederidir. Ve selefte Misr, şehrin ismidir ki hâlen Eski Mısır dedikleri harâbedir, hâliyen vilâyetin ismi olup şehrinin ismi kâhire’dir. İntehâ. Ve işbu مِصْرُ [Misr] lafzı gayr-i munsarıftır ve mü’ennestir, buk’a i’tibârıyla ve gâhca müzekker ve munsarıf olur; beledün mine’l-bilâd i’tibârıyla. Ve nisbetinde مِصْرِيٌّ [Misriyy] denir; bunun cem’inde مَصَارِيُّ [Mesâriyy] denir. Ve gâhca yâ’yı hazf olunur; yukâlu: حُمُرٌ مَصَارٍ وَمَصَارِيُّ

bunun envâı.

اَلْمَصْرُ [el-masr] (حَصْرٌ [hasr] vezninde) Üç parmağın uçlarıyla süt sağmak, 'alâ-kavlin hemân baş parmak ve müsebbiha parmağıyla sağmak ma’nâsınadır; yukâlu: مَصَرَ النَّاقَةَ أَوِ الشَّاةَ مَصْرًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا حَلَبَهَا بِأَطْرَافِ الْأَصَابِعِ الثَّلاَثِ أَوْ بِالْإِبْهَامِ وَالسَّبَّابَةِ فَقَطْ Ve at kısmının yüğrüklüğü hünerini hârice çıkarmak ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: مُصِرَ الْفَرَسُ عَلَى بِنَاءِ الْمَجْهُولِ إِذَا اِسْتَخْرَجَ جَرْيُهُ

bunun envâı.

(a. s.) : izâa eden, meydana çıkaran, açığa vuran.

(a. h. i.) : 1) Mısır şehri. 2) [Mısır’daki] Kahire şehri.

(a. i. c. : emsâr) : şehir, ülke.

(a. s. zarar’dan) : zararlı, zarar veren, zarara sokan. Haşe-rât-ı muzırre : zararlı böcekler.

sıf. ar. s. Musırre. [sarr’den if. if‘âl] ısrar eden, ayak basıp vazgeçmeyen, bir söz veya talebte mu‘ânnidâne sebât eden: fikrinde musırr bir adam.