اَلْمَسْيُ [el-mesy] (mîm’in fethi ve sîn’in sükûnuyla) Rahimden nutfeyi çıkarmak, nitekim مَسْطٌ tefsîrinde mürûr etmiştir, ya’nî nâkaya erkek çok aşmış olsa ehli olan kimse rahiminde olan menîyi eliyle ihrâc eder, def’a-i uhrâda hâmile kalsın diye; yukâlu: مَسَاهُ يَمْسِيهِ إِذَا أَخْرَجَ النُّطْفَةَ مِنَ الرَّحِمِ ve tekûlu: مَسَيْتُ الْمَرْأَةَ إِذَا سَطَوْتَ عَلَيْهَا وَأَخْرَجْتَ وَلَدَهَا

اَلْمُسْيُ [el-musy] (mîm’in zammı ve sîn’in sükûnuyla) İsmdir, akşamlamak ma’nâsından, صُبْحٌ [subh] ism olduğu gibi sabâhlamak ma’nâsından; yukâlu: أَتَيْتُهُ لِمُسْيٍ خَامِسَةٍ Ya’nî beşinci günün akşâmında. Ve kesr dahi lügattir; ve yukâlu: أَتَيْتُهُ مُسْيَ أَمْسِ Ya’nî dün akşam vaktinde.