iz. ar. [sünûd’dan imf. if‘âl] ed. mn. Bir cümle-i ismiyye veya kazıyye-i mantıkiyyenin isnâd olunan cüz’ü ki, nahivde “haber” ve mantıkta “mahmûl” dahi denilir: (Allah kadîmdir) kazıyyesinde “kadîm” müsneddir.

اَلْمُسْنَدُ [el-musned] (مُكْرَمٌ [mukrem] vezninde) Kâ’iline isnâd olunan kelâm ve habere denir; yukâlu: حَدِيثٌ مُسْنَدٌ أَيْ مَرْفُوعٌ إِلَى قَائِلِهِ Cem’i مَسَانِدُ [mesânid] gelir. Ve İmâm Şâfi’î’den مَسَانِيدُ [mesânid] geldiği mervîdir. Ve مُسْنَدٌ [musned] Dehr ve zamâna ıtlâk olunur, her şey’ ona isnâd olunduğu için. Ve دَعِيٌّ [da’iyy] ma’nâsınadır ki burada nesebi müttehem ya’nî harâm-zâde demektir. Ve مُسْنَدٌ [musned] himyer kabîlesine mahsûs bir nev’ yazıya denir; tekûlu: رَأَيْتُ مَكْتُوبًا بِالْمُسْنَدِ كَذَا وَهُوَ خَطُّ حِمْيَرَ Ve مُسْنَدٌ [Musned] bir dağın ismidir.

Yastık, destek, dayanak, arka, arkalık, minder. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; takviye, payanda.

iz. ar. [sünûd’dan imf. if‘âl] ed. mn. Bir cümle-i ismiyye veya kazıyye-i mantıkiyyenin isnâd olunan cüz’ü ki, nahivde “haber” ve mantıkta “mahmûl” dahi denilir: (Allah kadîmdir) kazıyyesinde “kadîm” müsneddir.

Müsned, haber, fiil, yüklem, müsned haber (hadis).

Destek, dayanak, arka, arkalık, yastık, minder. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; takviye, payanda, koltukta kol dayama parçası, mesnet, bitki için destek sırığı, gemi kaburgası, sırtlık.

(a. s. sened’den) : 1) îsnâd edilmiş, nisbet edilmiş. 2) gr. *yüklem, fr. predicat.

(a. i. c. : mesânid) : 1) isnâdedilen, dayanılan şey. 2) rütbe, derece, paye, makam.

(a. i.) : 1) söyliyene isnâd-olunan söz. 2) zaman, dehr.

iz. ar. cm: mesânid. [sünûd’dan im.] Büyük mansıb, makâm: mesned-i Sadâret-i Uzmâ; mesned-i Meşîhat-ı İslâmiyye; mesânid-i Âliye.