a. (fem. مسندە) 1. Made to lean against, to rest or stand on, supported. 2. (pl. مساند) (An apostolic tradition) uninterruptedly traced to one of the companions of Muhammed. 3. Said to be of (a certain) lineage. 4. The subject of a proposition. 5. The Himyarite written character. 6. (müsnid) Who makes a thing lean for support on a thing. 7. Who attributes.

اَلْمُسْنَدُ [el-musned] (mîm’in zammı ve nûn’un fethiyle) Rûzgâr-ı dehr ma’nâsına. Ve oğul edilen kimseye dahi derler. Ve مُسْنَدٌ [musned] himyer tâ’ifesinin hattına dahi derler, bizim hattımıza muhâliftir.

iz. ar. [sünûd’dan imf. if‘âl] ed. mn. Bir cümle-i ismiyye veya kazıyye-i mantıkiyyenin isnâd olunan cüz’ü ki, nahivde “haber” ve mantıkta “mahmûl” dahi denilir: (Allah kadîmdir) kazıyyesinde “kadîm” müsneddir.

s. (pl. مساند) 1. A thing leaned upon, a support; a cushion; a seat, throne. 2. An office of dignity.

اَلْمُسْنَدُ [el-musned] (مُكْرَمٌ [mukrem] vezninde) Kâ’iline isnâd olunan kelâm ve habere denir; yukâlu: حَدِيثٌ مُسْنَدٌ أَيْ مَرْفُوعٌ إِلَى قَائِلِهِ Cem’i مَسَانِدُ [mesânid] gelir. Ve İmâm Şâfi’î’den مَسَانِيدُ [mesânid] geldiği mervîdir. Ve مُسْنَدٌ [musned] Dehr ve zamâna ıtlâk olunur, her şey’ ona isnâd olunduğu için. Ve دَعِيٌّ [da’iyy] ma’nâsınadır ki burada nesebi müttehem ya’nî harâm-zâde demektir. Ve مُسْنَدٌ [musned] himyer kabîlesine mahsûs bir nev’ yazıya denir; tekûlu: رَأَيْتُ مَكْتُوبًا بِالْمُسْنَدِ كَذَا وَهُوَ خَطُّ حِمْيَرَ Ve مُسْنَدٌ [Musned] bir dağın ismidir.

iz. ar. [sünûd’dan imf. if‘âl] ed. mn. Bir cümle-i ismiyye veya kazıyye-i mantıkiyyenin isnâd olunan cüz’ü ki, nahivde “haber” ve mantıkta “mahmûl” dahi denilir: (Allah kadîmdir) kazıyyesinde “kadîm” müsneddir.

(a. i.) : 1) söyliyene isnâd-olunan söz. 2) zaman, dehr.

(a. s. sened’den) : 1) îsnâd edilmiş, nisbet edilmiş. 2) gr. *yüklem, fr. predicat.

iz. ar. cm: mesânid. [sünûd’dan im.] Büyük mansıb, makâm: mesned-i Sadâret-i Uzmâ; mesned-i Meşîhat-ı İslâmiyye; mesânid-i Âliye.

اَلْمُسْنَدُ [el-musned] (مُكْرَمٌ [mukrem] vezninde) Kâ’iline isnâd olunan kelâm ve habere denir; yukâlu: حَدِيثٌ مُسْنَدٌ أَيْ مَرْفُوعٌ إِلَى قَائِلِهِ Cem’i مَسَانِدُ [mesânid] gelir. Ve İmâm Şâfi’î’den مَسَانِيدُ [mesânid] geldiği mervîdir. Ve مُسْنَدٌ [musned] Dehr ve zamâna ıtlâk olunur, her şey’ ona isnâd olunduğu için. Ve دَعِيٌّ [da’iyy] ma’nâsınadır ki burada nesebi müttehem ya’nî harâm-zâde demektir. Ve مُسْنَدٌ [musned] himyer kabîlesine mahsûs bir nev’ yazıya denir; tekûlu: رَأَيْتُ مَكْتُوبًا بِالْمُسْنَدِ كَذَا وَهُوَ خَطُّ حِمْيَرَ Ve مُسْنَدٌ [Musned] bir dağın ismidir.