(a. i. sefer’den. c. : müsâfirîn) : 1) misafir, yoldan gelen, yolcu, (bkz : ibn-üs-sebîl). 2) yolculuk sırasında birinin evine inen konuk, (bkz : mihmân, daya). 3) komşuya giden kimse. 4) hek. Gözün saydam tabakasında herhangi bir sebepten dolayı meydana gelen beyaz leke

(a. i. seferden c. : müsâfi-rfn) : [aslı : “müsâfir” dir], (bkz. : müsâfir).

sıf. iz. ar. cm: müsâfirîn. [sefer’den if. müfâ‘ale] 1. Sefer ve seyahat eyleyen, yolcu, seyyâh: berr ü bahrda bulunan müsâfirîn-i islâm için duâ etmek. [arabîde asıl olan bu mana ile lisânımızda nâdirü’l-isti‘mâl olup, bi’l-münâsibe ma‘ânî-i âtiyeyi almıştır.] 2. Esnâ-yı râhda birinin evine konan, konuk, dayf, mihmân: Anadolu köylerinin misâfir kabulüne mahsus müşterek odaları vardır; misâfir kabul eder misiniz? 3. Ziyâret için veya konuşmak için birinin evine giden, ev adamlarından olmayıp, hâriçten ve muvakkaten gelmiş adam: odada misâfir vardır; ben misâfir değilim ev adamıyım; misâfir yatağı. 4. Göze ârız olan leke: gözünde misâfir peydâ oldu.

a. & s. (fem. مسافرە) 1. A traveler. 2. T. A guest; a visitor. 3. T. Company. 4. T. A speck in the eye.

اَلْمَسَافِرُ [el-mesâfir] (mîm’in fethiyle) Yüzde açılan yerler.