(a. s. hayr’dan. c. : muhtârân) : 1) ihtiyar eden, seçilmiş, seçkin [Hz. Muhammed (Aleyhisselâm) hakkında kullanılır] . 2) hareketinde serbest olan, istediği gibi davranan, dilediğini ya-pan. 3) i. köy veya mahalle işlerine bakmak üzere halkın seçtiği kimse.

sıf. ar. s. Muhtâre. [hayr’dan imf. ifti‘âl] 1. Seçilmiş, ihtiyar ve intihâb olunmuş, mümtaz, güzîde. [bu mana ile fahr-i kâinât (s.a.v) efendimiz’e vasf olur] ahmed-i muhtâr. 2. İrâde-i cüz’iyyesi kendi elinde olan, istediği gibi hareket edebilen, cebr ü tahakküm altında bulunmayan: fâ‘il-i muhtâr. 3. İdâresi kendinde olan, mümtaz, imtiyazlı: idâre-i muhtâre. ≡ i. Bir köy veya mahalle ahâlîsi tarafından imamla beraber köy ve mahalleye ait işlere bakmak ve vergiyi toplayıp hükümet sandığına teslim etmek üzere intihâb ve tayin olunan adam: köy, mahalle muhtarı; muhtâr-ı evvel, muhtâr-ı sânî.

(for مختیر), a. & s. (fem. مختارە) 1. Chosen, elected; choice, especially, an elected or chosen headman, a bailiff of a parish. 2. Who chooses; one who may choose or select.