اَلْمَحْلُ [el-mahl] (فَحْلٌ [fahl] vezninde) Mekr ve keyd ma’nâsınadır; yukâlu: لَا يَضُرُّهُ مَحْلُهُ أَيْ مَكْرُهُ وَكَيْدُهُ Ve toza denir, غُبَارٌ [gubâr] ma’nâsına. Ve kuraklığa ve kıtlığa denir; yukâlu: أَصَابَهُمْ مَحْلٌ أَيْ شِدَّةٌ وَجَدْبٌ وَانْقِطَاعُ الْمَطَرِ Ve مَحُولٌ [mehûl] ve مَحْلَةٌ [mahlet] gibi kurak yere denir, ke-mâ se-yuzkeru. Ve masdar olur; yer kurak olmak ma’nâsına; yukâlu: مَحَلَتِ الْأَرْضُ مَحْلًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا كَانَتْ مَحْلَةً Ve مَحْلٌ [mahl] ve مِحَالٌ [mihâl] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) Emîr ve vâlî ve hâkime gamz ve si’âyetle bir adama keyd ve zarar îrâs eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: مَحَلَ بِفُلَانٍ وَمَحِلَ بِهِ وَمَحُلَ بِهِ مَحْلًا وَمِحَالًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي وَالرَّابِعِ وَالْخَامِسِ إِذَا كَادَهُ بِسِعَايَةٍ إِلَى السُّلْطَانِ Ve مَحْلٌ [mahl] Aslâ hayr ve menfa’ati olmayan cemâd-hilkat kimseye ıtlâk olunur; arz-ı مَحْلٌ [mahl]e teşbîhle; yukâlu: رَجُلٌ مَحْلٌ أَيْ لَا يُنْتَفَعُ بِهِ

اَلْمَخِيلُ [el-mehîl] (مَكِيلٌ [mekîl] vezninde) halîku’l-hayr ma’nâsınadır ki sîmâsında eser-i hayr u kerem lâyih olmakla ifâza-i hayra ehl ve çesbân adama ıtlâk olunur; yukâlu: إِنَّهُ لَمَخِيلٌ لِلْخَيْرِ أَيْ خَلِيقٌ لَهُ

Verimsiz olmak.

iz. ar. cm: mahâll. [hulûl’den im.] Yer, mekan, makâm, cây: bu mahalde; mahall-i baîdede; mahalli değildir = münâsip yeri değildir; her sözü mahalline sarf etmeli.

Verimsiz olmak.

Yer. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; mekan.

Yer, konum, sebep, dükkan, mahal, işyeri, mevki. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; iş yeri, iş yerleri, yerleşim yeri, mağaza, mekan, ev, hane, bölge, oturak, otomobilde arka, mevzu, mahalle, merkez, istasyon, konu, illet, durak.

(a. i. hulûl’den c. : mahâll) : yer. (bkz. : cay, mekân). Bî-mahall, Nâ-bemehall : yersiz.

Verimsizlik, kıtlık, hile. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; desise, yokluk, kıraçlık, toprak yağmursuzluktan çatlama, kuraklık.

Tatlandırıcı.