sıf. ar. s. Mahfûza. [hıfz’dan imf.] 1. Saklanılmış, bir yere konup te’mîn ve idâme edilmiş: o evrak takımıyla mahfûzdur; pederimin eşyası yâdigâr olmak üzere bende mahfûzdur. 2. Hıfz u vikâye olunan, gözetilen: bu ormanlar mahfûz ola idi çok istifâde olunurdu. 3. Bir yere gönderilirken asker ve jandarma terfîk edilerek serbest olmayan, tahte’l-hıfz gönderilen: yolda beraber geldikse de, kendisi mahfûz olduğu için görüşemedik. 4. Zihinde duran, ezber edilmiş, ezber öğrenilmiş, unutulmayan: Kasîde-i Bürde kâmilen mahfûzdur.