sıf. ar. s. Mahsûle. [husûl’den imf.] Hâsıl olan, vücûda gelen, husûl bulan. ≡ iz. ar. cm. Mahsûlât. 1. Topraktan yetiştirilen hubûbât ve semerât: bu senenin mahsûlâtında feyz ve bereket vardır; buğday, arpa, üzüm, tütün mahsûlü. 2. Hayvanât-ı ehliyyeden olunan temettu‘, süt ve yağ ve yapağı gibi: dağlık yerlerin hayvanât mahsûlü ziyâde olur. 3. Sanâyiden hâsıl olan mevâdd-ı muhtelife: fabrika mahsûlü; ingiltere’nin başlıca serveti, mahsûlât-ı sınâiyyedir. 4. Bir kalem veya dâireden bir zamân-ı muayyende yazılan evrâk: her günün mahsûlü akşam torbaya konur. 5. Hülasa-i me’âl: mahsûl-i beyt.